Пратэст быў падтрыманы пераважнай большасцю працоўных.
Старшыня страйкавага камітэту Севярын Яворскі тлумачыць, што далучэнне работнікаў гуты было падтрымкай работнікам верфі і сігналам уладам, што на гэты раз гісторыя павінна ісці па-іншаму. «Усё пачалося з росту коштаў. Гэта быў час, калі найбольшая маса людзей выступіла супраць камуністычнай улады, што падарвала яе існаванне. Пазней усё так нарастала, што людзі хацелі незалежнасці», – рэзюмуе былы віцэ-старшыня Мазавецкага краю.
Святыя Імшы для страйкуючых і іх сем'яў адпраўлялі некалькі святароў, сярод якіх пасланец кардынала Вышыньскага – айцец Ежы Папялушка, які пазней стаў капеланам завода.
«Ён прыйшоў да страйкоўцаў, суцяшаў іх, пагаварыў з імі, пасябраваў з імі. Пропаведзі гаварыў простай мовай, і яны адчувалі, што ён іх разумее. І ён сапраўды разумеў іх, быў сэрцам разам з імі. За гэты час страйкоўцы прыцягвалі ўвагу, сэрцы і пачуцці ўсіх людзей, якія бачылі, што ўдзельнікі акцыі салідарнасці ствараюць новую рэальнасць», – падкрэслівае ксёндз Ян Сікорскі, капелан душпастырства вязняў.
Забастоўшчыкі сфармулявалі 8 патрабаванняў да кіраўніцтва металургічнага завода. Падпісанае ў ноч з 31 жніўня на 1 верасня пагадненне стварыла ўстаноўчы камітэт незалежных прафсаюзаў.
Шматмільённы прафсаюз «Салідарнасць» стаў прадстаўніком працоўных людзей і палітычнай арганізацыяй, якая дэмакратычна функцыянуе ў недэмакратычнай краіне. Калыскай «Салідарнасці» былі вялікія працоўныя месцы, у тым ліку Гданьская суднаверф, Шчэцінская суднаверф, Сілезскія шахты і механічныя заводы ва Урсусе, дзе ўлетку 1980 году пачаліся масавыя страйкі.
ав