Jadwiga Piłsudska urodziła się 28 lutego 1920 r. w Warszawie, jako druga córka Józefa Piłsudskiego i Aleksandry ze Szczerbińskich. Dzieciństwo i młodość spędziła w Warszawie. W latach 1921-1922, wraz z rodzicami i starszą siostrą Wandą, mieszkała w Belwederze, następnie od 1923 do 1926 r. w Sulejówku, gdzie rodzina przeniosła się, gdy Marszałek zrezygnował z pełnienia funkcji państwowych.
1 września 1939 r., razem z matką i siostrą, zgłosiła się do pomocy w stacji ratunkowej Polskiego Czerwonego Krzyża na warszawskiej Pradze. Kilka dni później wszystkie trzy wyjechały do majątku krewnych na Kresy Wschodnie, a następnie do Wilna. 17 września 1939 r., po wkroczeniu na ziemie polskie Armii Czerwonej, zostały ewakuowane przez polskie władze. Ze stolicy Szwecji, dzięki pomocy ambasady Rzeczpospolitej, dotarły drogą lotniczą do Londynu.
W 1943 r. w szkole pilotażu zaawansowanego AFTS (Advanced Flying Training School) uzyskała 2. klasę pilota ATA i uprawnienia do rozprowadzania samolotów bojowych. Studiowała też architekturę na Uniwersytecie w Cambridge i Polskiej Szkole Architektury przy Uniwersytecie w Liverpoolu. Dyplom uzyskała w 1946 roku.
W 1944 r. poślubiła kpt. Andrzeja Jaraczewskiego, oficera Marynarki Wojennej. Po zakończeniu wojny do 1989 roku pozostała w Wielkiej Brytanii jako uchodźca polityczny, nie przyjmując brytyjskiego obywatelstwa. Mieszkała w Londynie.
W 2008 r. Jadwiga Piłsudska-Jaraczewska została odznaczona przez prezydenta Lecha Kaczyńskiego Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za „bohaterską postawę i męstwo wykazane podczas II wojny światowej, za wybitne zasługi w popularyzowaniu historii i tradycji Narodu Polskiego oraz pielęgnowanie pamięci o dokonaniach Marszałka Józefa Piłsudskiego”.
IAR
