Orkiestra Polskiego Radia w Warszawie

30 marca - Koncert symfoniczny

Ostatnia aktualizacja: 01.04.2014 08:00

Iwona Socha - sopran
Marcin Nałęcz-Niesiołowski - dyrygent
Program koncertu:
Felix Mendelssohn - Uwertura Hebrydy op. 26
Ernest Chausson - Poeme de l'amour et de la mer (Poemat miłości i morza) na sopran i orkiestrę op.19
Felix Mendelssohn - Symfonia nr 3 a-moll op. 56 Szkocka
Studio Koncertowe Polskiego Radia
//

W programie koncertu znalazły się utwory dwóch kompozytorów XIX wieku, Niemca Felixa Mendelssohna i Francuza Ernesta Chaussona. Obaj wzrastali w atmosferze wysokich aspiracji kulturalnych, mieli kontakt z ówczesną elitą intelektualną, interesowali się literaturą i sztuką. Dużo podróżowali po całej Europie. I właśnie podróż Mendelssohna w roku 1829 do Szkocji zaowocowała powstaniem dwóch dzieł, wybranych do naszego koncertu. Są to - uwertura Hebrydy op. 26, znana też jako Grota Fingala (której pierwsze takty powstały na wyspie Staffa, wchodzącej w skład archipelagu Hebrydy znajdującego się u szkockich wybrzeży) i III Symfonia a-moll op. 56 zatytułowana Szkocka. Pierwsze wykonanie uwertury w Londynie od razu odniosło sukces. Po jej wysłuchaniu Richard Wagner nazwał Mendelssohna „najwyższej rangi pejzażystą”, a Johannes Brahms powiedział: „oddałbym wszystko co napisałem, za skomponowanie czegoś podobnego do uwertury Hebrydy”. Pisanie III Symfonii Mendelssohn rozpoczął w roku 1829 jeszcze w trakcie pobytu w Szkocji, ale ukończył ją dopiero po 13 latach w 1842 roku. Symfonia została zadedykowana księżniczce Wiktorii, przyszłej królowej Zjednoczonego Królestwa. Jednolity nastrój dzieła odpowiada klimatowi Szkocji z jej zamglonym krajobrazem i skalistymi nadmorskimi wybrzeżami. W drugiej radosnej części symfonii pobrzmiewają echa ludowych pieśni szkockich. Prawykonanie utworu miało miejsce 3 marca 1842 w Lipsku i podobnie jak uwertura odniosło wielki sukces.
Poème de l'amour et de la mer (Poemat miłości i morza) op. 19 Ernesta Chaussona to utwór na głos i orkiestrę. Składa się z dwóch pieśni połączonych krótkim orkiestrowym Interludium. Kompozytor wykorzystał tekst swojego przyjaciela Maurice’a Bouchora – wiersze La Fleur des eaux i La Mort de l'amour. Wersja pierwsza na głos z fortepianem miała premierę w Brukseli, 21 lutego 1893. Solistą był Désiré Demest, a towarzyszył mu na fortepianie sam kompozytor. Wersja orkiestrowa po raz pierwszy została wykonana w kwietniu tego samego roku przez sopranistkę  Eléonore Blanc i Orchestre de la Société Nationale de Musique.

 

Zobacz więcej na temat: 2014