Zacznę od cytatu. Tadeusz Peiper w 1927 roku: "W sprawie pojednania człowieka z maszyną wynalazek radia jest czynnikiem epokowego znaczenia. Można śmiało powiedzieć, że cywilizacja nasza byłaby bez radia niezupełną. Można iść dalej i powiedzieć, że sto lat schodzenia w tajemnice elektryczności zmierzało do radia, jako do swego ludzkiego uświęcenia".

Zmierzać do radia, to także zmierzać do najszlachetniejszej stacji dziennikarskiego doświadczenia. Instruktor literacki w domu kultury, poeta z niewielkim dorobkiem, student filozofii, prasowy szef działu kultury, publicysta, felietonista, pan z telewizji - kimkolwiek byłem w swym ponad trzydziestoletnim życiu, nie byłem pojednany z maszyną. Od niedawna, dzięki radiu, jestem.

To najlepsze, czego w tym zawodzie doświadczyłem.