Nauka

Polacy dokonują odkryć w słynnym mieście Çatalhöyük

Ostatnia aktualizacja: 10.01.2014 16:30
Wydawałoby się, że nie ma tam już nic do odkrycia. A jednak.
Polacy dokonują odkryć w słynnym mieście atalhyk
Foto: Glow Images/East News

Polacy odkryli największą znaną dotąd ilość zboża z okresu neolitu. Zachowało się doskonale. Odkrycia dokonali badacze z Instytutu Prahistorii Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu.

Miejsce znaleziska jest nieprzypadkowe. To Çatalhöyük - słynne stanowisko w Turcji, jedno z największych centrów urbanizacyjnych pierwszych rolników i jednym z najbardziej znanych stanowisk archeologicznych świata.

- W niewielkim pomieszczeniu o powierzchni ok. 7 m2 odkryliśmy cztery pojemniki wykonane z polepy glinianej. W każdym z nich znajdował się jęczmień wielorzędowy – relacjonuje kierownik prac prof. Arkadiusz Marciniak.

W sumie z każdego z dwóch zbadanych dotychczas zasobników wydobyto prawie 5 kg zboża. Taka ilość i dobry stan zachowania to ewenement na skalę światową. Oprócz tego w pomieszczeniu odkryto kolejne skupisko innego zboża. Badania archeobotaników wykazały, że był to wymarły gatunek pszenicy – popularny w czasach neolitu na Bliskim Wschodzie i Europy.

Pomieszczenie, w którym dokonano odkrycia, pochodzi sprzed 8,2 tysięcy lat. Był to okres chylenia się słynnej osady ku końcowi. Zdaniem prof. Marciniaka na wzgórzu pozostały w tym czasie pojedyncze zamieszkane domostwa.

Polacy wrócą do Çatalhöyük, aby dokładniej zbadać całą konstrukcję. Już teraz wiadomo, że komórka, w której przechowywano zboże, musiała spłonąć, ponieważ odkryte zboże było zwęglone.

Pierwsze prace wykopaliskowe w Çatalhöyük przeprowadził Brytyjczyk - James Mellaart w latach 60. XX wieku. Badania wznowiono dopiero w 1993 roku. Międzynarodowym zespołem kieruje prof. Ian Hodder ze Stanford University. Polscy archeolodzy dołączyli do projektu w 2001 roku.

Çatalhöyük było zamieszkiwane nieprzerwanie przez 1200 lat pomiędzy 7200 a 6000 rokiem p.n.e. Szacuje się, że w okresie swego największego rozkwitu gęsto zabudowane osiedle o powierzchni kilkudziesięciu hektarów zasiedlało ok. 6000 mieszkańców. Stanowisko zasłynęło dzięki malowidłom, którymi dekorowano ściany domostw i innym plastycznym dekoracjom wewnątrz domostw. Przedstawiały postaci ludzkie, zwierzęce i motywy geometryczne.

(ew/PAP-Nauka w Polsce)

Zobacz więcej na temat: NAUKA archeologia