Mistrzowska narracja
Wyjątkowym elementem "Lorda Jima" jest skomplikowana konstrukcja powieści. Ujawnia się ona przede wszystkim w złożonej narracji. W powieści występuje aż trzech narratorów: sam Jim, Charlie Marlow oraz narrator wszechwiedzący, pozostający poza światem przedstawionym.
Zdaniem historyka literatury prof. Kazimierza Wyki, Conrad jako pierwszy w historii powieści wprowadził zamierzone podkreślenie różnicy między czasem zdarzeń a czasem narracji.
- Zasadniczą funkcją zmian w perspektywie czasowej i osobach narratorów wydaje się umożliwienie uzyskania pełnego efektu tragicznego – wyjaśniał prof. Zdzisław Najder, dodając, że konstrukcja fabularna powieści przypomina klasyczną tragedię grecką.
Problematyka i wymowa moralna
Conrad stawia przed swoim bohaterem, i jednocześnie przed czytelnikiem, pytania obciążone największym emocjonalnym ładunkiem – o odpowiedzialność za życie własne i innych ludzi, o życie w zgodzie samym z sobą oraz o honor.
- Narrator - współtwórca akcji, główny bohater, oglądany pod różnymi kątami przez kilku obserwatorów, mozolne dochodzenie do prawdy o człowieku i jego postępowaniu, centralny problem winy i zadośćuczynienia, ujęty w kategoriach honoru straconego i odzyskanego, przeciwstawienie wyobraźni i marzenia – oto główne składniki strukturalne "Lorda Jima", najpopularniejszej i, jak sądzę, najświetniejszej książki w dorobku pisarza - pisał Zdzisław Najder w 1972 roku we wstępie do "Wyboru opowiadań" wydanych przez Bibliotekę Narodową.
