Pleyel

Fortepian (numer seryjny 9648) pochodzi z wytwórni Pleyela z 1842 roku, do kolekcji Edwina Beunka odkupiony został od Giuseppe Accardiego w 1989 roku.

Fornirowany mahoniem, wyposażony w ramę półmetalową z pięcioma wspornikami, naciąg strunowy mosiężny z nawojem w basie i żelazny w pozostałych rejestrach, mechanikę angielską o podwójnym działaniu, klawiaturę o zasięgu 62/3⅔ oktawy (C1–g4) oraz dwa pedały – podnośnik tłumików i una corda. W latach 1989 i 2007 poddano go zabiegom konserwatorskim, w wyniku których wymieniono struny oraz filc tłumików.

 Materiały NIFC