Urodziła się w Gdyni 28 maja 1949 r. W Krakowie mieszka od piątego roku życia. Tu ukończyła Państwowe Liceum Muzyczne (dyplom z teorii fortepianu, uczęszczała również na lekcje skrzypiec i oboju). Studiowała w Akademii Muzycznej w Krakowie w klasie dyrygentury i kompozycji (dyplom 1974 r. u prof. K. Pendereckiego). Studia uzupełniała na mistrzowskich kursach dyrygentury u prof. H. Swarowsky'ego (Austria, 1971-72). Praktykę operową odbyła w Operze Śląskiej w Bytomiu w roku 1973. W latach 1973-74 była zatrudniona na stanowisku kierownika muzycznego w Teatrze Ludowym w Nowej Hucie, a w latach 1977-78 w Teatrze Starym w Krakowie. Od 1974 roku jest wykładowcą w Akademii Muzycznej w Krakowie i członkiem Zakładu Analizy i Interpretacji Muzyki. Brała udział w licznych seminariach i sesjach naukowych. Zajmowała się publicystyką, pisała prace naukowe (m.in. kilka publikacji o twórczości teatralnej Zygmunta Koniecznego). Jako dyrygent brała udział w ważnych festiwalach międzynarodowych (Warszawska Jesień, Oregon Bach Festival). W twórczości kompozytorskiej Joanny Wnuk-Nazarowej ważne miejsce zajmuje muzyka teatralna (m.in. Król umiera Ionesco, Mizantrop Moliera w Teatrze Starym) oraz do spektakli Teatru TV (m.in. Sen srebrny Salomei Słowackiego). Dokonała również szeregu opracowań muzycznych spektakli telewizyjnych (m.in. w reż. K. Kutza: Kolacja na cztery ręce, Antygona w Nowym Jorku, Emigranci, Wujaszek Wania).
W 1991 r. wygrała konkurs na stanowisko dyrektora naczelnego Państwowej Filharmonii w Krakowie. Ma szczególne zasługi w odbudowie gmachu filharmonii po pożarze (11.12.1991 r.) W niespełna pół roku doprowadziła do oddania sali koncertowej, a całego budynku w rok po pożarze. Remont filharmonii był przykładem nadzwyczaj sprawnej organizacji i gospodarności.
Przy opracowywaniu programów koncertowych Filharmonii Krakowskiej dbała o szczególne miejsce dla muzyki polskiej. Wielką wagę przywiązywała do programu edukacji muzycznej młodzieży. Była konsultantem Rady Programowej Festiwalu Kraków 2000 oraz członkiem stowarzyszenia Villa Decius.
MINISTER KULTURY I SZTUKI
Z rekomendacji Unii Wolności została Ministrem Kultury i Sztuki. Funkcję tę pełniła od 30.10.1997 do 25.03.1999. W czasie pełnienia swojego urzędu sprawowała pieczę nad rozwojem kultury mniejszości narodowych. Jako minister wzięła czynny udział w ważnych forach międzynarodowych: światowym posiedzeniu UNESCO dotyczącym spraw kultury w Sztokholmie (Wielokulturowość społeczeństw); światowym zjeździe ministrów kultury w Kanadzie (Nasza twórcza różnorodność) oraz spotkaniu ministrów kultury państw Unii Europejskiej. W grudniu 1998 r. przewodniczyła polskiej delegacji na międzynarodowej konferencji w Waszyngtonie poświęconej zwrotowi majątku ofiarom Holocaustu.
DYREKTOR NACZELNY I PROGRAMOWY NOSPR
15 września 2000 r. – w drodze konkursu – została dyrektorem naczelnym i programowym Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach. Była inicjatorką i pomysłodawczynią wszystkich projektów Orkiestry Maratonu twórczości Góreckiego, Pociągu do muzyki Kilara, Muzycznych Podróży Morskich, Dnia Kilara, Nocy Kilara, Festiwalu Górecki-Penderecki w 75. rocznicę urodzin, a także biennale Festiwalu Prawykonań-Polska Muzyka Najnowsza. W czerwcu 2013 r. minęło 40 lat od jej debiutu kompozytorskiego (Filharmonia Narodowa w Warszawie) i dyrygenckiego (Filharmonia Krakowska). W 2009 r. obchodziła 40-lecie pracy pedagogicznej.
