Яго ўдзельнікі ідуць на ўрачыстасці ў гонар апекуна гэтага манастыра св. Ануфрыя. Пілігрымка дойдзе на месца 23 чэрвеня, напярэдадні ўрачыстасцяў.
Гэта самая доўгая пілігрымка, арганізаваная Брацтвам праваслаўнай моладзі ў Польшчы (BMP). Штогод удзел у ёй прымаюць сотні чалавек. Некаторыя ідуць толькі частку дарогі і вяртаюцца дадому, іншыя далучаюцца да маршруту і даходзяць да Яблэчнай.
Сёлета пілігрымка вырушыла ў 30-ы раз, у 2020-2021 гадах яна не арганізоўвалася з-за пандэміі каранавіруса. У дарогу пілігрымы вырушылі з беластоцкага касцёла св. Прарока Іллі, яны начуюць перш за ўсё ў парафіях, праз якія праходзяць, таксама ёсць начлег у школах.
Вернікі павінны прайсці каля 200 км па маршруце праз Кожаны, Бельск Падляскі, Вульку Выганоўскую, Котэрку, Янаў-Падляскі, Тэрэспаль і Кодзень. Пажарныя з Мельніка дапамогуць пілігрымам пераправіцца цераз Буг у Неміраве.
«Адрэзкі шляху размеркаваны так, што кожны мог па іх прайсці», – паведаміў агенцтву PAP адзін з каардынатараў пілігрымкі Міхал Гвоздзей з Брацтва праваслаўнай моладзі ў Польшчы.
Вёска Яблечна, размешчаная на рацэ Буг, куды ідуць пілігрымы, з'яўляецца адной з найважнейшых праваслаўных святыняў у Польшчы. Мужчынскі манастыр быў заснаваны ў 1498 годзе. Да гэтага часу адносіцца і культ іконы заступніка манастыра, святога Ануфрыя. Ікона, верагодна, паходзіць з Канстанцінопаля.
Св. Ануфрый быў сынам персідскага ўладара. У 4 стагоддзі н.э вёў пустэльніцкае жыццё ў Фіваідскай пустыні ў Егіпце. Легенда абвяшчае, што аднойчы св. Ануфрый зʼявіўся рыбакам ля Буга ў Яблэчнай і сказаў: «У гэтым месцы праславіцца імя маё». Неўзабаве да гэтага месца па рацэ прыплыў абраз святога. На месцы зʼяўлення была пабудавана капліца, а затым манастыр.
Пасля Брэсцкай уніі 1596 г. Яблэчанскі манастыр заставаўся адзіным праваслаўным храмам у рэгіёне. У першай палове XIX стагоддзя манастыр быў адбудаваны. У гэты час быў пабудаваны мураваны будынак храма з адным авальным купалам, завершаным крыжам, асобна стаячая мураваная званіца і двухпавярховы дом для духавенства з капліцай. Усё гэта, разам з прасторным дваром, было абнесена сцяной.
У Першую сусветную вайну будынкі былі разбураны, а ў Другую сусветную вайну знішчаны пажарам. Яны паслядоўна рэканструююцца і служаць у адпаведнасці са сваім першапачатковым прызначэннем. Некалькі месяцаў таму кляштар стаў сёмым гістарычным помнікам у Люблінскім ваяводстве.
ав