Беларуская Служба

У польскія кінатэатры ўваходзіць фільм пра жанчыну, якая спрабуе аднавіцца пасля гвалту і прымусовай працы

29.10.2025 08:02
Гэта кранальны, візуальна ашаламляльны партрэт маладой жанчыны з Ганы, якая спрабуе аднавіць сябе пасля гвалту і прымусовай працы.
28  2025
28 лістапада 2025 года ў польскіх кінатэатрах выйдзе фільм «Калі дзьме Харматан» рэжысёра Эдыты Урублеўскайфота: прэс-матэрыялы

28 лістапада 2025 года ў польскіх кінатэатрах выйдзе фільм «Калі дзьме Харматан» рэжысёра Эдыты Урублеўскай. Гэта кранальны, візуальна ашаламляльны партрэт маладой жанчыны з Ганы, якая спрабуе аднавіць сябе пасля гвалту і прымусовай працы. Гэта фільм пра памяць, ідэнтычнасць і сілу, якая прыходзіць з незалежнасцю.

Фільм быў прадстаўлены і атрымаў узнагароды на шматлікіх міжнародных фестывалях (у тым ліку «Millennium Docs Against Gravity», Кракаўскім кінафестывалі, «One World Prague» і Брусельскім кінафестывалі «Millennium Film Festival Brussels» – «Golden Millennium for Best Film») і цяпер выйдзе ў кінатэатрах 28 лістапада 2025 года.

Барбары 25 гадоў, яна жыве ў Акры, сталіцы Ганы. Яна харызматычная і ўпэўненая ў сабе, але яе мужнасць знікае, калі дзьме Харматан, задушлівы вецер з Сахары. З ветрам вяртаюцца непажаданыя вобразы з яе мінулага, разбураючы яе спакой. Васьмігадовай дзяўчынкай яна падзяліла лёс тысяч ганскіх дзяцей, вымушаных працаваць рабамі. Шмат гадоў Барбара жыла дзень за днём у свеце, поўным злоўжыванняў, гвалту і страху. Нягледзячы на траўму, яна пазней матэрыяльна ўтрымлівала ўсю сваю сям'ю. Аднак, калі іх чаканні пачалі расці, Барбара і яе брат вырашылі вярнуцца дадому. Гэты візіт таксама даў магчымасць задаць бацькам пытанні, над якімі галоўная гераіня разважала ўсё жыццё. Гэта фільм пра незалежную жанчыну, якая перажывае траўму і, нягледзячы на цёмнае мінулае, поўная мар і жыццярадаснасці.

Фільм Эдыты Урублеўскай «Калі дзьме Харматан» спалучае ў сабе адчувальнасць дакументальнага фільма з паэтыкай артхауснага кіно. Яго найвялікшая сіла заключаецца ў сапраўднасці і блізкасці персанажаў – чалавечых гісторыях, расказаных непасрэдна, без спрашчэння. Рэжысёрка адлюстроўвае свет міграцыі, памяці і ідэнтычнасці з незвычайнай эмпатыяй, ператвараючы гэтую мясцовую гісторыю ў гісторыю ўніверсальнага значэння. Фільм нясе ў сабе гуманістычныя каштоўнасці: чуласць да іншых, роздум пра спадчыну і карані, а таксама дыялог паміж культурамі.

ав


. 
Больш на гэтую тэму: Агляд падзей культуры