Кіраўніцтва ЮНЕСКА прыняло рашэнне дадаць замкі Людвіга II у спіс Сусветнай спадчыны ў Парыжы, дзе знаходзіцца штаб-кватэра Арганізацыі, падчас сваёй 47-й сесіі.
Будаўніцтва замка Нойшванштайн пачалося ў 1869 годзе, але было спынена ў 1886 годзе, калі Людвіг II памёр. Цяпер замак зʼяўляецца адной з галоўных турыстычных славутасцяў Германіі, якая штогод прыцягвае больш за 1,4 мільёна наведвальнікаў.
Нойшванштайн натхніў на стварэнне лагатыпа студыі Уолта Дыснея, які наведаў замак у 1950-х гадах.
Прэмʼер-міністр Баварыі Маркус Зёдэр вітаў уключэнне Нойшванштайна ў спіс Сусветнай спадчыны як знак сусветнага прызнання казачнага замка, хоць і заўважыў, што ён зʼяўляецца спалучэннем вялікага мастацтва і кітчу.
Палац Херэнкімзее, пабудаваны на востраве ў возеры Кімзее, нагадвае недабудаваны Версаль, а палац Ліндэрхоф нагадвае французскую барочную архітэктуру з элементамі ракако.
Ліндэрхоф – адзіны будынак, які быў замоўлены Людвігам II і завершаны пры яго жыцці. Невялікая рэзідэнцыя караля ў Шахене таксама ўключана ў спіс ЮНЕСКА.
«Гэта вялікая адказнасць. Замкі сталі сімвалам Баварыі і Германіі за мяжой», – сказаў Петэр Зайберт, адзін з адміністратараў баварскіх каралеўскіх рэзідэнцый.
Цікава, што замкі, якія будаваў кароль, паўплывалі на падзенне яго ўлады. Каласальныя выдаткі на гэтыя праекты падштурхнулі каралеўскі ўрад да адхілення Людвіга II ад улады. Караля абвясцілі варʼятам і зняволілі ў замку Берг, дзе ён памёр пры абставінах, якія дагэтуль невядомыя, ва ўзросце 40 гадоў. Целы караля і яго лекара, псіхіятра Іагана фон Гудэна, былі знойдзены на беразе возера Штарнберг.
PAP/вх