Беларуская Служба

Кулінар з Беларусі: У нас торцікі больш вытанчаныя, чым у Польшчы

04.07.2023 12:42
Беларуская дзяўчына з адукацыяй спецыяліста па фінансах і крэдытах стала яшчэ кулінарам, збіраецца адкрыць у эміграцыі свой бізнес – пячы торцікі і пірожныя, якіх няма ў Польшчы. Зацікавілася спортам, любіць падарожжы ў іншыя гарады, сумуе па Беларусі, але не бачыць сябе там…
Аўдыё
  • Кулінар з Беларусі: У нас торцікі больш вытанчаныя, чым у Польшчы
Ілюстрацыя Фото: stockcreations/shutterstock

Прафесію ўсё ж выбіраюць

У Ганны вельмі салодкая прафесія – кулінар. Хаця напачатку яна скончыла эканамічны вуз па спецыяльнасці  фінансы і крэдыты. Будучы студэнткай падпрацоўвала ў розных кавярнях, спрабавала сябе ў кулінарыі і адчувала, што гэта ёй значна бліжэй за тое, што яна вывучае.

Але канчатковае рашэнне адносна будучай прафесіі прыняла падчас свайго шлюбу. Дзяўчына распавядае, што на вяселле замовіла торт і салодкі стол, які яе ўразіў настолькі, што ў памяці застанецца на ўсё жыццё.

-Калі я гэты торт пабачыла, то пастанавіла сабе, што хачу паспрабаваць і займацца гэтым у жыцці. Гэта былі такія эмоцыі – я нават не памятаю, які ён быў на смак, але ён быў такі прыгожы, што застаўся ў маёй памяці назаўсёды.

Шок, жаль, боль…

2020 год падштурхнуў яе з мужам да выезду з краіны. Яны бралі ўдзел практычна ва ўсіх пратэстах, якія тады адбываліся ў Брэсце. Ганна згадвае, як яны ішлі на выбары з надзеяй на змены, а потым пасля пратэстаў апынуліся ў стане бяссілля.

-Да пратэстаў далучаліся, далучаліся, далучаліся людзі. Марш працягваўся некалькі гадзін, перакрыў усе цэнтральныя праспекты і вуліцы. Я была тады ў шоку ад таго колькі людзей выйшла. Большасцю гэта былі маладыя людзі, якім трэба было жыць у гэтай краіне.

Дзяўчына кажа, што на іх баку было толькі тое, што яны былі разам, а ім супрацьстаялі экіпіраваныя да зубоў сілавікі.

-Гэты вядомы карагод у Брэсце – тады быў вельмі прыемны сонечны дзень, сабралася шмат маладых людзей. Музыка, песні, танцы, нейкая будучыня… А яны прыехалі, усіх разагналі, пабілі, шмат людзей арыштавалі. Сярод  затрыманых былі мае сябры, знаёмыя.

А потым чаканне пад СІЗА, турбаванні за сяброў і знаёмых, перадачы для іх… Некалькі дзён, паводле Ганны, у горадзе не было інтэрнэту, а калі ён з’явіўся, то сама пачала чытаць паведамленні з Украіны і Польшчы ад сяброў і знаёмых, якія хваляваліся і за яе і за тое, што адбывалася ў Беларусі.

І хаця пратэсты яшчэ працягваліся, але, як заўважае суразмоўца, колькасна пачалі змяншацца.

-Людзей збівалі, забіралі па аднаму, па двое, уціхую. І многія, гледзячы на гэта, пачалі адмаўляцца ад сваіх ідэй

Тым не менш, дзяўчына ўпэўнена, што тады быў рэальны шанец перамагчы, але, маўляў, нечага не хапіла.

-Я веру, што тады маглі перамагчы, але чагосьці не хапіла. Магчыма рашучасці, яшчэ большай колькасці людзей? Можа ўсведамлення, што цяпер дрэнна, але пасля перамогі стане лепей?

Напачатку ў Польшчу на працу з’ехаў муж, яна яшчэ працавала ў адной з брэсцкіх кандытарскіх і набіралася вопыту. Але, калі пачалася вайна, то больш заставацца ў Беларусі не магла.

-Тады быў страх наагул ці не адбудзецца нешта з Беларуссю. Быў шок, боль, жаль і наагул…  

Тут больш свабоды, пэўнасці ў сабе

У Польшчы напачатку давялося шукаць працу. Уладкавалася ў кавярню, а праз некалькі месяцаў пачала задумвацца, як адкрыць сваю працоўню. Дзяўчына кажа, што яе прафесія тут вельмі запатрабаваная, кліенты ёсць заўсёды.

А яшчэ дзеліцца назіраннямі – чым адрозніваюцца кулінарныя вырабы ў Польшчы і Беларусі. І сцвярджае, што розніца папросту вялікая.

-Розніца ў эстэтыцы найперш, вонкавым аздабленні. І ва ўнутраным начынні. У нас яны такія больш вытанчаныя: такі бісквіцік, такая канфецюрка, такі хрумсткі пласт і іншыя дадаткі. А тут – бісквіт, крэм, маскарпона і садавіна…Усё даволі спрошчана.

Праўда, дзяўчына дадае, што ў Польшчы таксама ёсць розная кулінарыя, але ў пераважнай большасці прадаюцца простыя торцікі, якія ў хатніх умовах робіць кожная гаспадыня.

Яе торцікі, якія яна робіць у кавярні, карыстаюцца попытам, бо тыя, хто іх замаўляў, прыходзяць ізноў.

А таму дзяўчына вырашыла адкрыць сваю справу. Папярэдне пракансультавалася з польскім адмыслоўцамі пра правілы вядзення такога бізнесу, пацікавілася коштамі арэнды, падаткамі, якія давядзецца плаціць.

-Я ўжо ведаю з якіх прадуктаў і што буду рабіць, што ў мяне там будзе, чаго не будзе. Распланавала, якое будзе пірожнае, якія тарты і даведалася, якая дакументацыя патрэбна, каб адкрыцца і весці бізнес.

Паводле Ганны, напачатку ўсё гэта выглядае складана але калі пачынаеш пакрокава ўсё рабіць, то гэта ўжо не здаецца такім цяжкім.

Цікава, што, паводле Ганны, у Беларусі яна не магла нават падумаць аб адкрыцці свайго бізнесу. А вось тут, маўляў, няма нават ніякай боязі, такое іншае адчуванне рэальнасці.

-Тут больш вольнасці, свабоды, больш пэўнасці ў сабе. Я не ведаю чаму так, не магу патлумачыць. Але проста так сябе тут адчуваю.

Сумую, але там не бачу сябе

Апроч працы ёсць і любімыя заняткі. З задавальненнем шпацыруе і падарожнічае ў іншыя гарады, пазнае культуру, вабіць архітэктура. А апошнім часам далучылася да спорту.

Разам з сваімі сябрамі займаецца бегам з перашкодамі. У Польшчы гэта зараз папулярна, а таму разам вырашылі зарэгістраваць адмысловую фірму і ў планах рабіць забегі для жадаючых.

-Гэта даволі прыемна і цікава. Я адчуваю сябе, як дарослае дзіця, якое лазіць па гэтых турніках. Але гэта і цяжка. Калі была на сваёй першай трэніроўцы, то потым рукі зажывалі два тыдні. Тым не менш, гэты спорт зацікавіў мяне.

У Беларусі ў Ганны засталіся сяброўкі з якімі яна падтрымлівае сувязь, а таксама мама з татам, брат, іншая радня. Дзяўчына кажа, што яе мама шчаслівая, што дачцы ўдалося выехаць з Беларусі.

-Мама некалі сказала, што жадае мне лепшай будучыні, маўляў, я тваёй будучыні тут не бачу, а таму едзь свет паглядзі. Мне цяпер прасцей будзе запрасіць маму сюды, каб пабачыцца з ёй, чым туды ехаць.

Думкі пра вяртанне ў Беларусь, нават калі там усё зменіцца, у Ганны зусім ненадакучлівыя. Усміхаючыся кажа, што ўжо хочацца туды, дзе таксама, як у Польшчы, толькі яшчэ, каб апельсіны раслі на дрэвах у двары.

-Не ведаю. Размаўляем пра гэта шмат з мужам, але не ўпэўнена, што вернемся. Пабачым, як лёс складзецца.

- Асабліва не сумуеце?

- Сумуем, але я не бачу там сябе…

Слухайце аўдыёфайл

Павел ЗАЛЕСКІ

Беларуска пра роды ў Польшчы: Здароўе і псіхічны камфорт маці з дзіцём – тут на галоўным месцы

03.07.2023 15:41
Беларуская служба пацікавілася ў маладой матулі Вольгі М., як польская сістэма аховы здароўя займаецца парадзіхай і немаўлём, улічваючы спецыфіку страхавой сістэмы аховы здароўя, якая функцыянуе ў Польшчы.