Wawrowski i jego brylanty

Janusz Wawrowski wyrabia sobie coraz mocniejsze nazwisko na światowych scenach. Jego krążek „Brillante” to popis znakomitych umiejętności technicznych, a także dowód na jego niezwykłą muzykalność.

Janusz Wawrowski

Foto: Grzegorz Śledź/PR2

.

Trzeci album Janusza Wawrowskiego nagrany dla Warner Classics to połączenie polsko-niemieckich tradycji. Na krążku znajdziemy II koncert skrzypcowy Wieniawskiego i Fantazję szkocką Brucha – dwa dzieła, których wspólnym mianownikiem jest wirtuozeria. Utwory te naznaczone romantyczną uczuciowością, spontanicznością, pełne popisowych tricków, trudnych, karkołomnych pasaży – podobnie jak dzieła Paganiniego czy Sarasate – są znakomicie odbierane w szczególności podczas koncertów. Ekspresyjność – tego Januszowi Wawrowskiemu nigdy nie można było odmówić – słuchając „Brilliant” wspominam jego album sprzed 10 lat nagrany dla CdAccord poświęcony Kaprysom Paganiniego. 10 lat to dla zawodowego muzyka szmat czasu – jednak Wawrowski na obu albumach zachowuje świeże spojrzenie na prezentowane dzieła, choć zapewne na „Brilliante” czuć, że mamy do czynienia z muzykiem dojrzalszym, już ukształtowanym.

.

Po II koncert skrzypcowy Wieniawskiego sięgnęła też laureatka II nagrody w prestiżowym 15. Międzynarodowym Konkursie Skrzypcowym im. Henryka Wieniawskiego – Bomsori Kim. Do nagrania kolejnej płyty z serii „Warsaw Philharmonic”, gdzie obok tego dzieła usłyszmy też I koncert skrzypcowy Szostakowicza, zaprosił tę doskonałą koreańską skrzypaczkę maestro Jacek Kaspszyk i orkiestra Filharmonii Narodowej. Co o wydawnictwie powiedziała artystka? „Muzyka to dla mnie język uniwersalny. Używam go, aby komunikować się z publicznością na całym świecie. Dlatego do programu mojego debiutanckiego albumu wybrałam dwa koncerty, które są bardzo od siebie różne, ale jednocześnie niezwykle istotne dla mnie”. To prawda – bardzo się one od siebie różnią – dzieli je duża odległość czasowa, epoki zmian w muzycznych stylach – jednak takie zróżnicowanie na płycie nie przeszkadza – wprost przeciwnie, pobudza wyobraźnię. Bomsori Kim gra wyśmienicie, ze swadą, daje upust swoim emocjom. Jacek Kaspszyk potrafi doskonale wykorzystać energię skrzypaczki i umiejętnie kontroluje grę orkiestry. To zaś sprawia, że kolejnemu woluminowi serii „Warsaw Philharmonic” możemy przyznać najwyższe noty.

Mieczysław Burski