Argentyński muzyk należał do pionierów w łączeniu różnorodnych stylów muzycznych w ścieżkach dźwiękowych do filmów i seriali – od jazzu i rocka po nowoczesne, złożone techniki orkiestrowe. Największe sukcesy odnosił w latach 60. i 70., kiedy to stworzył wiele kompozycji, które dziś uchodzą za klasykę gatunku.
W listopadzie 2018 roku Lalo Schifrin został uhonorowany Oscarem za całokształt twórczości – jako dopiero trzeci kompozytor w historii Akademii Sztuki i Wiedzy Filmowej. Nagrodę wręczył mu Clint Eastwood, z którym Schifrin współpracował przy ośmiu filmach. W uzasadnieniu podkreślono jego "niepowtarzalny styl muzyczny, kompozytorską integralność i wpływowy wkład w sztukę muzyki filmowej".
Czytaj też:
Muzyka, która przeszła do historii kina i telewizji
Schifrin był sześciokrotnie nominowany do Oscara – m.in. za muzykę do filmów "Cool Hand Luke" (1967), "The Fox" (1968), "Voyage of the Damned" (1976), "The Amityville Horror" (1979) i "The Sting II" (1983), a także za najlepszą piosenkę do filmu "The Competition" (1980). Choć jego nazwisko regularnie pojawiało się w oscarowym wyścigu, szczególną sławę przyniosły mu motywy muzyczne do seriali telewizyjnych.
Motyw przewodni do "Mission: Impossible" przyniósł Schifrinowi dwie z pięciu nagród Grammy i trzy z czterech nominacji do Emmy, a także trwałą sławę. Jego charakterystyczna, napięciowa melodia towarzyszyła nie tylko kultowemu serialowi z lat 60., ale powracała również w ośmiu filmach z Tomem Cruise’em, począwszy od pierwszej kinowej odsłony serii w 1996 roku.
***
