Przez ponad 20 lat piastował stanowiska dyrektora szkół muzycznych, w tym Państwowej Szkoły Muzycznej i Państwowego Liceum Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi. W latach 1979-1981 był dyrektorem Teatru Wielkiego w Łodzi. Uznanie i liczne nagrody przyniosła Andrzejowi Hundziakowi twórczość dla dzieci i młodzieży oraz utwory chóralne, które na stałe weszły do repertuaru wielu polskich zespołów.
Bliscy Andrzeja Hundziaka podkreślają, że odszedł jako człowiek i artysta spełniony, zgodnie z tytułem poświęconej mu książki, wydanej w 2017 roku przez łódzką Akademię. W środowisku muzycznym zostanie zapamiętany jako człowiek o wielkiej klasie i kulturze osobistej.
Artystę wspomina prof. Elżbieta Aleksandrowicz, rektor Akademii Muzycznej w Łodzi: – Profesor Andrzej Hundziak był postacią wybitną, doskonałym artystą i pedagogiem przez lata kształcącym studentów naszej Uczelni. Człowiek obdarzony niezwykłą charyzmą, osobowość o wyjątkowej kulturze osobistej odnoszącym się z szacunkiem do sztuki, twórców, współpracowników i studentów. Z sentymentem wspominam realizację nagrań piosenek dla dzieci autorstwa Pana Profesora, w której miałam zaszczyt uczestniczyć jako młody wykonawca. Odszedł ważny przedstawiciel łódzkiego środowiska kompozytorskiego, twórca i kreator kultury miasta, ambasador polskiej sztuki na świecie.
Wykładał w Akademii Muzycznej w Łodzi w latach 1974-1997. W tej uczelni (wówczas Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi) zdobył dyplom w zakresie teorii muzyki (1953), a studia kompozytorskie ukończył u prof. Bolesława Woytowicza w PWSM w Katowicach (1966). Pisał muzykę przez ponad sześć dekad. Choć pierwsze twórcze próby podejmował już w latach 40., to za swój debiut kompozytorski uznawał wykonanie Wariacji na trąbkę i fortepian podczas koncertu w łódzkiej Akademii Muzycznej w 1963 roku.
Znaczną część bogatego dorobku kompozytorskiego Andrzeja Hundziaka stanowią utwory dla dzieci i młodzieży. Są wśród nich m.in. opery, utwory koncertujące, chóralne, kameralne, miniatury instrumentalne i piosenki. Jego widowisko baletowo-muzyczne dla dzieci pt. „O królewnie co spać nie chciała” wystawił Teatr Wielki w Warszawie (1992). Muzyka pisana dla teatru stanowi bogaty rozdział w twórczości Hundziaka (opery, operetki, musicale, widowiska baletowe, widowiska muzyczne, kabarety, muzyka dla teatrów dramatycznych). Wśród najważniejszych osiągnięć w zakresie dzieł scenicznych kompozytor wymieniał operetkę „Kariera Nikodema Dyzmy” z premierą w Teatrze Muzycznym w Gdyni (1972) i kolejnymi inscenizacjami we Wrocławiu, Lublinie, Łodzi i Poznaniu, a także muzyczne widowisko „Dziś do Ciebie przyjść nie mogę”, które po premierze w Teatrze Klasycznym w Warszawie (1967) było prezentowane w kilkunastu innych teatrach w Polsce, w Europie i USA. Andrzej Hundziak zaliczany jest także do grona najważniejszych kompozytorów muzyki chóralnej w Polsce, a jego utwory na stałe weszły do repertuaru wielu polskich zespołów.
Andrzej Hundziak mówił w wywiadzie: – Rzeczywiście, około czterdziestu procent mojej twórczości to muzyka dla dzieci i młodzieży. Napisałem setki takich utworów, o różnym stopniu trudności, od prostych miniatur i piosenek poprzez muzykę chóralną, kameralną, do dużych utworów scenicznych. Wiele z nich doczekało się licznych wykonań i publikacji. Istnieją w życiu muzycznym nie tylko mojego miasta i środowiska, ale także całego kraju, a nawet poza jego granicami. Mam nadzieję, że z mojego ogromnego dorobku dla młodych muzyków lub kierowanego do młodej publiczności pozostanie jakaś niewielka część i wejdzie do kanonu sztuki, że coś po mnie pozostanie. Tak sobie marzę...
Największą dla mnie satysfakcją jest, gdy słyszę od pedagogów, że moje utwory się podobają, że ich granie sprawia przyjemność młodym wykonawcom, że dają im radość muzykowania. Jeżeli nowa muzyka wzbogaci ich życie chociażby w niewielkim stopniu, to nasze filharmonie nie będą puste, a życie zawodowe tych młodych osób stanie się pełniejsze („Społecznik i animator. Do-Re-Mi”, z Andrzejem Hundziakiem rozmawiała Krystyna Pietranek-Kulis, wywiad z książki „Andrzej Hundziak. Człowiek i artysta spełniony”, Łódź 2017).
ANRZEJ HUNDZIAK
Urodzony 11 marca 1927 roku w Krośniewicach, zmarł 9 sierpnia 2025 roku w Łodzi. W latach 1948-1951 studiował muzykologię na Uniwersytecie Łódzkim, w latach 1949-1953 kształcił się w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Łodzi, uzyskując dyplom z teorii muzyki. W 1960 roku rozpoczął studia kompozycji u Tadeusza Szeligowskiego, a po jego śmierci kontynuował je u Bolesława Woytowicza w PWSM w Katowicach, uzyskując w 1966 roku dyplom z wyróżnieniem. W 1967 roku wyjechał do Paryża, gdzie pogłębiał swą wiedzę z zakresu kompozycji u Nadii Boulanger.
Przez wiele lat pracował w szkolnictwie muzycznym, działając jednocześnie jako dyrygent chórów: w latach 1951-1956 jako chórmistrz i dyrygent w Teatrze Muzycznym w Łodzi, 1954-1961 – dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej I stopnia w Łodzi, 1958-1961 – dyrektor Społecznych Ognisk Muzycznych w Łodzi, 1961-1974 – dyrektor Państwowej Szkoły Muzycznej i Państwowego Liceum Muzycznego im. Henryka Wieniawskiego w Łodzi.
W latach 1974-1997 pracował jako wykładowca w łódzkiej PWSM (obecnie Akademia Muzyczna). W latach 1979-1981 był dyrektorem Teatru Wielkiego w Łodzi. W latach 1956-1971 pełnił funkcję prezesa Łódzkiego Towarzystwa Muzycznego.
Brał udział w organizowaniu wielu festiwali, konkursów i przeglądów muzycznych. Z jego inicjatywy powstał w 1977 roku w Łodzi Ogólnopolski Festiwal Współczesnej Twórczości Muzycznej dla Dzieci i Młodzieży „Do-Re-Mi” w Łodzi, którego był dyrektorem i kierownikiem artystycznym do roku 1990. Na lata 1988-2015 przypada jego aktywność jako członka jury Ogólnopolskiego Konkursu Chórów a Cappella Dzieci i Młodzieży w Bydgoszczy i członka Rady Artystycznej przy Ministerstwie Edukacji Narodowej. Ponadto pełnił funkcję przewodniczącego komisji do spraw twórczości dla dzieci i młodzieży przy Zarządzie Głównym Związku Kompozytorów Polskich, był członkiem Stowarzyszenia Autorów ZAiKS i Stowarzyszenia Polskich Artystów Muzyków.
Do najważniejszych laurów kompozytorskich należy zaliczyć: I nagrodę na III Biennale Sztuki dla Dzieci w Poznaniu za piosenkę „Do-re-mi” (1977) i III nagrodę za „Wyliczanki” na chór żeński w Konkursie Związku Kompozytorów Polskich (1982) oraz Nagrodę Prezesa Rady Ministrów za twórczość dla dzieci i młodzieży (1980) i Nagrodę Pary Prezydenckiej za wybitne osiągnięcia w twórczości dla dzieci i młodzieży (2014). Odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1964), Medalem Honorowym 8. Biennale Sztuki dla Dziecka w Poznaniu (1989), Medalem Akademii Muzycznej w Łodzi (2001), Medalem Senatu Rzeczypospolitej Polskiej (2005), Medalem ZAiKS (2009), Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” (2007).
***
Mat. pras./am
