На наступны дзень у Варшаву меў прыбыць міністр замежных справаў краіны Нікола Селаковіч, аднак візіт быў адкладзены. Гэтыя дзве падзеі звязаныя між сабой, паколькі Сербія стараецца не псаваць адносінаў з Варшавай.
Ліст, які падпісаў сербскі амбасадар, быў ініцыяваны пасольствам Даніі і прымеркаваны да Міжнароднага дня барацьбы з гамафобіяй. Гэта не спадабалася ўладам у Бялградазе, паколькі Зуровац не запытаўся і не паінфармаваў сталіцу пра свае намеры. У Польшчы дадзенае здарэнне не атрымала шырокага рэзанансу, аднак у Сербіі дясягнула маштабу дыпламатычнага скандалу. Дзеянне амбасадара называюць нават сабатажам. Гэта звязана з тым, што праз дзень пасля адклікання з пасады амбасадара ў Польшчу меў прыляцець міністр замежных справаў краіны.
Нікола Селаковіч хутчэй за ўсё хацеў пераканаць Варшаву ў тым, каб галасавала супраць прыняцця Косава ў структуры ЮНЭСКА. Хаця Варшава ў 2008 годзе прызнала незалежнасць гэтай краіны, то аднак у розных галасаваннях на міжнародным форуме выказвалася супраць пазіцыі Прышціны. Бялград хоча выкарыстаць згаданае становішча няўпэўненасці, каб пераканаць Польшчу ў слушнасці сваёй пазіцыі. За апошнія гады сербская дыпламатыя пераканала некалькі меншых дзяржаў адклікаць прызнанне дзяржаўнасці Косава. У выходныя прэзідэнт Сербіі сустрэўся з прэзідэнтам Чэхіі, які заявіў пра чэшскую падтрымку «косаўскай справы», чытаем у выданні Dziennik Gazeta Prawna.
Альберт Ежы Вяжбіцкі