Nowe badanie naukowców z Instytutu Maxa Planck’a w Dreźnie, Uniwersytetu Kalifornijskiego w Riverside oraz Amerykańskiego Muzeum Historii Naturalnej w Nowym Jorku, pokazuje jak kod genetyczny waleni zmienił się, aby te mogły żyć w wodzie.
Badacze sprawdzili 19,768 genów sześćdziesięciu dwóch różnych gatunków ssaków wodnych oraz pięćdziesięciu pięciu gatunków ssaków lądowych, w celu odszukania genów, które “wyłączyły” się u waleni po zmianie środowiska ziemskiego na wodne.
Jeden z nieaktywnych genów odgrywał rolę w ślinie. Ślina, która pomaga ssakom lądowym w rozmiękczeniu jedzenia oraz uruchomieniu procesów trawiennych, przestała być waleniom potrzebna. Dlaczego? Woda wykonuje tę samą funkcję. Innym nieaktywnym genem było funkcjonowanie płuc. Nowy kod genetyczny umożliwił płucom waleni na „zapadnięcie”, kiedy te nurkują głęboko pod wodę.
Naukowcy twierdzą, że utrata genów u waleni jest procesem adaptacji tych zwierząt do całkowitego przystosowania się do wodnego środowiska.
aj
