Dojrzewało w nim pragnienie stworzenia ekumenicznej wspólnoty, żyjącej na wzór Ewangelii, która byłaby znakiem pojednania między chrześcijanami. Z czasem dołączyli do niego dwaj studenci z Lyonu, którzy przeczytali napisaną przez Rogera książeczkę, wyjaśniającą jego ideał życia. Stopniowo do pierwszych braci dołączali inni młodzi ludzie i na Wielkanoc 1949 r., w kościele w Taizé, udostępnionym im do modlitwy wspólnotowej, dzięki zezwoleniu nuncjusza Angelo Giuseppe Roncallego (przyszłego papieża Jana XXIII), siedmiu mężczyzn zobowiązało się do celibatu oraz prostego życia we wspólnocie.
Taizé do dziś gości uchodźców, jednak obecnie wioska znana jest ze spotkań tysięcy młodych ludzi, którzy przybywają tutaj w poszukiwaniu Boga. „Choć od czasów ślubów pierwszych braci świat bardzo się zmienił, to intuicja brata Rogera pozostaje wciąż aktualna: wprowadzić Boga w pęknięcia świata” – powiedział brat Aloise, stojący obecnie na czele wspólnoty.
Tymczasem w tym roku brat Daniel de Montmollin, ostatni z członków założycieli ekumenicznej Wspólnoty z Taizé, kończy 27 sierpnia 100 lat. Już w 1942 r. spotykał się on w Genewie z Rogerem Schutzem, Maxem Thurianem i Pierre'em Souvairanem, a po ukończeniu studiów teologicznych w 1946 r. dołączył do Wspólnoty w Taizé jako czwarty brat.
Brat de Montmollin założył dwa warsztaty garncarskie, które są istotną częścią życia społeczności Taizé i w dużej mierze zapewniają jej ekonomiczne utrzymanie. Dał się też poznać jako poeta i filozof z pogranicza natury, sztuki i nauki. Od kilku lat żyje w odosobnieniu poza wspólnotą, ale nadal utrzymuje z nią kontakt.
