Według liturgicznego porządku jest to I Niedziela Wielkiego Postu, która nie ma takiego charakteru jak w tradycji łacińskiej. Jest to ostatni dzień radosny, ale wzywa do rozpoczęcia Wielkiego Postu – do modlitwy, postu i jałmużny. W sensie wschodnim pierwszy dzień postu to ostatni dzień objadania się i radości, aby dobrze przygotować się na 40 dniowy post – do którego zachęcają czytania liturgiczne. Niedziela Bun Barekentan, to rodzaj małego karnawału. Tego dnia przyrządza się specjalne potrawy i urządza przyjęcia.
Już w sobotę wieczorem przed tą niedzielą zamykana jest na cały okres wielkopostny zasłona oddzielająca ołtarz od nawy kościoła.
W okresie Wielkiego Postu Ormianie poszczą szczególnie surowo. Okres ten bywał nazywany agh u hac - „sól i chleb”.
Po niedzielnej liturgii w Centralnej Parafii Ormiańskokatolickiej w Polsce miało miejsce poświęcenie popiołu, którym wierni zostali posypani na znak rozpoczęcia Mec Pahk.
Podobnie obchody rozpoczęcia Wielkiego Postu wyglądają w Apostolskim Kościele Ormiańskim (nie uznającym zwierzchnictwa papieża)
ordynariat.ormianie.pl
