Szymański Jerzy Feliks

Major, ps. Konarski, Boga, Doktor Borkowski. Urodził się 27 września 1909 w Chocimiu (dzisiejsza Ukrainia) lub we Włocławku. W 1939 roku dowódca zmotoryzowanego plutonu minerskiego Armii "Modlin", następnie w II rzucie 1. pułku strzelców konnych. Uciekł z niemieckiej niewoli, przez Węgry do Francji. Wielokrotny emisariusz Naczelnego Wodza do kraju i z kraju. W Wielkiej Brytanii oficer Oddziału VI Sztabu Naczelnego Wodza. Zaliczył kurs Wyższej Szkoły Wojennej uzupełniony przez przeszkolenie konspiracyjne. Zaprzysiężony 17 grudnia 1939.

Skok 16/17 kwietnia 1944. Przydział do Oddziału III Komendy Głównej Armii Krajowej. W czerwcu przeniesiony do dyspozycji szefa Oddziału II. W Powstaniu Warszawskiem w sztabie Podobwodu Śródmieście Południowe. Po kapitulacji w niemieckiej niewoli w obozie Lichterfelde koło Berlina, skąd 10 marca 1945 uciekł w czasie bombardowania. 22 kwietnia 1945 roku zameldował się w Poselstwie RP w Sztokholmie, a 2 maja w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza.

Według dokumentów Instytutu Pamięci Narodowej w 1971 roku został zwerbowany przez Wydział X Departamentu I MSW, w 1976 roku został przejęty przez Wydział XI tego Departamentu. Współpraca ta trwała do 1983 roku, a prawdopodobnie do 1989 roku. Zmarł w Londynie w 1995 roku.