Энергетычная палітыка Германіі, якая імкнецца пераўтварыць іншыя краіны ў ветравыя і фотаэлектрычныя электрастанцыі, якія вырабляюць энергію для патрэб Германіі, многія лічаць праявай «зялёнага неакаланіяльнага» менталітэту, лічыць Томас О'Донэл, амерыканскі эканаміст і аналітык энергетычнага рынку, выкладчык прыватнага ўніверсітэта Берліна Hertie School of Governance.
«Палітыка энергетычнай бяспекі Германіі доўгі час грунтавалася на двух слупах: «глабальнай энергетычнай трансфармацыі», гэта значыць прасоўванні максімалісцкай стратэгіі, дзе 100 працэнтаў энергіі атрымліваецца з аднаўляльных крыніц без выкарыстання атамнай энергіі і выкапнёвага паліва. Нібыта гэта адзінае «зялёнае» рашэнне праблемы змены клімату. Другі слуп – гэта залежнасць ад Расіі ў плане імпарту таннага прыроднага газу. Яна прадугледжвала прыярытэт нацыянальных эгаістычных эканамічных інтарэсаў Германіі над энергетычнай бяспекай Украіны, Польшчы і Усходняй Еўропы. Аднак яна развалілася з агрэсіяй Пуціна супраць Украіны», – нагадаў ОʼДонэл.
Як ён адзначыў, у новай сітуацыі Германія не мадыфікуе сваю энергетычную палітыку. Наадварот, яна яшчэ мацней, чым раней, спрабуе прадставіць гэта як нібыта спосаб вызвалення ад геапалітычнай рызыкі.
«Між тым, у наступных незалежных справаздачах аб энергетычным пераходзе Германіі становіцца ясна, што Германія ніколі не зможа задаволіць свае патрэбы ў энергіі выключна за кошт унутраных аднаўляльных крыніц. Што ж тады робіць нямецкі ўрад і яго эксперты? Яны заахвочваюць нямецкія кампаніі інвеставаць у будаўніцтва ветравых і фотаэлектрычных электрастанцый за мяжой. Вырабленая там электраэнергія імпартавалася б у Германію непасрэдна або – пасля пераўтварэння – у выглядзе т.зв. зялёнага вадароду», – тлумачыць эксперт.
«У выніку Германія падштурхоўвае Украіну, а таксама Маўрытанію, Намібію, Ірак і Чылі да таго, каб стаць гіганцкімі ветравымі або фотаэлектрычнымі фермамі», – падкрэсліў ОʼДонэл. Ён адзначыў, што «ўсе гэтыя краіны сутыкаюцца з глыбокімі крызісамі бяспекі і/або кіравання».
«Многія прадстаўнікі гэтых краінаў наўпрост кажуць, што дзеянні канцлера Олафа Шольца і віцэ-канцлера і міністра эканомікі Роберта Хабэка ў гэтай сферы – гэта праява новага, «зялёнага нэакаланіяльнага» менталітэту, ігнараванне рэальных, надзённых праблемаў мясцовага насельніцтва», – сказаў навуковец.
«Імпартаваны з далёкіх краін зялёны вадарод неэфектыўны і контрпрадуктыўны для аховы клімату і станоўчага развіцця эканомікі і энергетыкі гэтых краін», – заключыў аналітык.
ав/TVP.info