Podczas kampanii wyborczej zespół, w którym pracowałem (Ejsmont, Farner, Fedorowicz, Jeleński, Oczkowski) miał bazę w studiach nagraniowych Zakładu Wydawnictw i Nagrań (ZWiN) Polskiego Związku Niewidomych, a ostatnie trzy tygodnie kampanii spędził w "żłobku” przy ul. Iwickiej - siedziba "Gazety Wyborczej".
Rutyna była prosta: Fredry 6 (siedziba sztabu kampanii), teren, ZWiN (później Iwicka) - montaż, zapowiedzi, zgranie. Gotową audycję ktoś (nie pamiętam kto) zawoził do siedziby radia przy al Niepodległości - gdzie dziewczyny (tak o nich mówiliśmy) - Janka Jankowska i Szczęsna Milli - wykłócały się z kierownictwem Polskiego Radia. Nas to nie obchodziło - wygodnie!
Było przyjemnie - prawie jak w latach 1980 i 1981. Szok nastąpił 17 czerwca (choć dla nas kilka dni później - po powzięciu wiedzy o tym, co poniżej).
Po pierwsze 17 czerwca (w przeddzień drugiej tury wyborów) KKW (Krajowa Komisja Wykonawcza) NSZZ "Solidarność" podjęła decyzję o rozwiązaniu Komitetów Obywatelskich. Oczywiście z podziękowaniami, itd.
Po drugie tegoż samego dnia dyrektor Programu 1 PR (upełnomocniony przedstawiciel władz RTV) poinformował Jankę Jankowskiej (nasz szef), że od 18 czerwca pozostają tylko tzw. audycje autorskie wynikające z porozumień Okrągłego Stołu. Czyli koniec wyborczego pospolitego ruszenia - zespołu. Ile osób może robić jedną audycję w tygodniu?!
Kilka dni później po raz pierwszy od lat pojawiliśmy się w radiu - przy al. Niepodległości. Wypłacano nam honorarium za audycje wyborcze! Kasę złożyliśmy na kupkę, podzieliliśmy po równo - ostatni banknot (niski nominał) pocięliśmy na równe części. Odliczyliśmy 10 proc., za które "oblaliśmy" okazję. Ale faktycznie każdy już walczył sam o swoje.
Farner, Ejsmont i ja przez kilka miesięcy zakładaliśmy Redakcję Katolicką Polskiego Radia pod światłym przewodnictwem duchowym ojca Krzysztofa Ołdakowskiego i radiowym Jurka Farnera. Jesienią postanowiłem wrócić do macierzystej redakcji - Program IV Redakcja Nauk Humanistycznych i Społecznych. Złożyłem stosowny wniosek i wpadłem w sytuację kuriozalną.
Niby wygraliśmy wybory, mamy naszego premiera, prezesem Komitetu ds. Radia i Telewizji jest Andrzej Drawicz - nota bene mój kolega z obozu internowanych - a kadry Komitetu mówią: owszem przyjmiemy Pana, ale do innej redakcji, bo "wicie rozumicie…", a ja nic nie wiem i nie rozumiem, ja chcę do macierzystej na Myśliwiecką. Przepychanka trwała kilka tygodni i w końcu odpuścili. Wróciłem na stare śmieci - drugie piętro, Myśliwiecka 3/5/7.
Marek Owsiński
Tekst dla Portalu PolskieRadio.pl powstał w 25.rocznicę wyborów 4 czerwca 1989.
