"Na więcej, na przepadłe" – spór o wiersze Wacława Tkaczuka
- Nikt nie znał polskiej literatury tak dokładnie jak on. Nikt nie był tak wiernym przyjacielem gromad poetów - wspominał Wacława Tkaczuka pisarz Marian Pilot. Jak podkreślał, w audycji "Wiersze z gazet i czasopism" Wacław Tkaczuk przeprowadzał analizy wierszy z niesłychaną precyzją. - Były to wspaniałe eseje poświęcone poetom, których prócz niego niekiedy nikt nie znał. Ale on znał wszystkich.
Zmarłego krytyka literackiego wspominał w Dwójce również poeta Tadeusz Dąrowski. - Odszedł ostatni człowiek, który w sposób rzetelny, sensowny i nieinteresowny zajmował się poważnie poezją w mediach publicznych - mówił.
***
Z nagrań archiwalnych Polskiego Radia przypominamy obszerne fragmenty przejmującej rozmowy, jaką z Wacławem Tkaczukiem przeprowadziła w 2012 roku Bogumiła Prządka. Wacław Tkaczuk wspominał m.in. swoje dzieciństwo, doświadczenie Śląska, debiut w wieku 14 lat, swoje żywione od najmłodszych lat "skłonności do książek", studia polonistyczne na KUL-u czy swoich mistrzów literackich i przyjaciół.
***
Wacław Tkaczuk pełnił funkcję sekretarza i wicedyrektora Programu 2 PR, a od 1994 do 2005 roku kierownika literackiego Teatru Polskiego Radia. Był autorem licznych audycji literacko-dokumentalnych i poetyckich oraz adaptacji radiowych prozy, dramatu i poezji.
Był m.in. laureatem Nagrody Literackiej im. Stanisława Piętaka (1994) za prezentację poezji współczesnej na antenie radiowej, Złotego Mikrofonu (1993) i Nagrody Rady Programowej PR (2004). W 2009 został laureatem Nagrody im. Witolda Hulewicza w kategorii twórczości radiowej.
Wydał trzy tomiki wierszy: "Skrzydło liścia" (1970), "Co z ognia, co z wody" (1977) oraz "Na więcej, na przepadłe" (2013).
