Portal Polskiego Radia SA
słuchaj
shopping_cart
Polskie Radio
Section05

wyłączenie banerów

Michał Michałkiewicz

Gen. Karol Roman Zagórski (1886-1940), mąż (ślub w 1925 r.) Bogusławy Zagórskiej z d. Niedbalskiej (rodzina mojej stryjenki – Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej), oficer Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari, ofiara zbrodni katyńskiej. Po ukończeniu szkoły realnej we Lwowie, wstąpił do Szkoły Kadetów Obrony Krajowej w Wiedniu. Po ukończeniu szkoły jako kadet rozpoczął zawodową służbę wojskową. W 1908 awansował do stopnia podporucznika, a w 1915 do stopnia porucznika i kapitana. Do 1915 służył w cesarskiej i królewskiej armii. Następnie do 1918 przebywał w niewoli rosyjskiej. 18 stycznia 1918 został przyjęty do Wojska Polskiego z zatwierdzeniem posiadanego stopnia kapitana. Jako dowódca kompanii ckm 2 pułku piechoty Legionów walczył na froncie ukraińskim. W 1920 mianowany majorem, w 1922 podpułkownikiem, w 1928 pułkownikiem. W 1935 roku został przeniesiony w stan spoczynku.  Zobacz więcej na temat: 

Michał Michałkiewicz

Details Bogusława Zagórska – siostra Bogda w czasie Powstania Wielkopolskiego. Liczni członkowie mojej rodziny brali udział w walkach związanych z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Z rodziny mojej stryjenki – Stefanii Michałkiewicz z domu Graczykowskiej aktywny udział w walkach o niepodległość brała m.in. Bogusława Zagórska i jej mąż Karol Roman Zagórski. Bogusława Zagórska (1892-1991) w Inowrocławiu ukończyła szkołę średnią dla dziewcząt i udzielała domowych lekcji języka polskiego. W 1916 roku ukończyła kurs sanitarny uzyskując stopień pielęgniarki dyplomowanej. W dzień wybuchu Powstania Wielkopolskiego Bogusława przebywała w Poznaniu. Na wieść o rozpoczętych walkach udała się do szpitala, ofiarowując swoją pomoc przy opiece nad rannymi. Z transportem rannych przedostała się do Kościana, a stamtąd do Inowrocławia, gdzie od 5 stycznia 1919 roku, jako pielęgniarka niosła pomoc rannym w walkach ulicznyc Zobacz więcej na temat: 

Michał Michałkiewicz

Details Liczni członkowie mojej rodziny brali udział w walkach związanych z odzyskaniem przez Polskę niepodległości. Piotr Mikołajczak - mój pradziadek, uczestnik Powstania Wielkopolskiego i wojny polsko-bolszewickiej (1867-1942). Nauczyciel prywatnej szkoły tańca w Poznaniu. Kształcił się m.in. w Warszawie u dyrektora baletu Opery Warszawskiej Francuza Meunièra, później w Berlinie u baletmistrza opery Schackwitza, jak też u Zorna, który udzielał lekcji tańca na dworze cesarskim. Z chwilą ukończenia nauki otworzył szkołę tańca w Poznaniu, która mieściła się początkowo przy ul. Jezuickiej, potem na ul. Pocztowej. Uczył też na dworach wielkopolskich. Był członkiem „Bractwa Kurkowego”, Polskiego Towarzystwa Gimnastycznego „Sokół”, Towarzystwa „Stella”, do której zapisał się w 1887 r. i Klubu wioślarskiego „K.W.04”, gdzie sprawował funkcję gospodarza przystani. Był wielkim patriotą i działaczem społecznym, kontyn Zobacz więcej na temat: 

Rzecz o Fontanie

6 sierpnia 1843 r. w „Revue et Gazette Musicale de Paris” ukazała się recenzja koncertu Juliana Fontany, bliskiego przyjaciela Chopina, redaktora pośmiertnego wydania jego dzieł, kompozytora i pianisty. Swoje tournée rozpoczął tego roku już w lipcu koncertami w uzdrowiskach Francji, później Niemiec z udziałem znanego śpiewaka Mecati'ego. W programie recenzowanego koncertu w Dieppe znalazły się kompozycje Fontany „utwór na temat Hugenotów, wariacje na temat "Królowej Cypru" oraz  mała etiuda, które – jak pisał recenzent - wywarły niezwykle korzystny efekt. [...] Wszystkie osoby z wytwornego towarzystwa w naszym mieście i ważne osobistości były obecne”. (md) Zobacz więcej na temat: 

Michał Michałkiewicz

Tomasz Graczykowski (1886-1959), mąż Janiny Niedbalskiej (ojciec mojej stryjenki – Stefanii Michałkiewicz) w 1914 roku uzyskał dyplom lekarski i już w sierpniu został powołany do wojska niemieckiego i wysłany na front wschodni, a następnie zachodni. W grudniu 1918 roku został zwolniony z wojska, powrócił do Wielkopolski i przystąpił do Powstania Wielkopolskiego. Walczył o wyzwolenie Inowrocławia. Następnie został wysłany w stopniu porucznika na front północny powstania. Był lekarzem w 2. baonie 10. Pułku Strzelców Wielkopolskich. Od kwietnia do czerwca 1919 roku był lekarzem w obozie jenieckim w Szczypiornie. W maju został awansowany do stopnia majora. W styczniu 1920 roku uczestniczył w odebraniu Torunia z rąk niemieckich. W lutym 1919 roku został wysłany na front litewsko-białoruski, gdzie odnowiła się jego dawna kontuzja. Został skierowany do Kliniki Ortopedycznej w Poznaniu, początkowo jako rekonwalescent, by następnie zorganizować ochotniczą kompanię sanitarną. Na dalsze leczenie udał się do Szpitala Wojskowego w Inowrocławiu, w którym wkrótce rozpoczął pracę. Odznaczon Zobacz więcej na temat: