profesor Raymond Aron (1905-1983) – francuski filozof, socjolog, teoretyk polityki i publicysta polityczny. Zajmował się teorią i praktyką polityki oraz historią socjologii. Zdecydowany krytyk marksizmu i komunizmu.
Andrzej Bobkowski (1913-1961) - pisarz, eseista, wierny współpracownik paryskiej "Kultury”. Autor znakomitego dziennika z podróży rowerowej po okupowanej Francji. Jego "Szkice piórkiem. Francja 1940-1944” to jedna z najwybitniejszych pozycji XX-wiecznej polskiej diarystyki. Zmarł na emigracji w Gwatemali.
Albert Camus (1913-1960) francuski pisarz, dramaturg, eseista, reżyser teatralny. Czołowy reprezentant egzystencjalizmu, uważany za jednego z najwybitniejszych intelektualistów europejskich II połowy XX w. Laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury w 1957 roku. Zginął w wypadku samochodowym.
André Gide (1869-1951) – pisarz francuski, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za 1947 rok. W pierwszej połowie wieku był pisarzem światowej sławy. Głosił immoralizm – odrzucenie tradycyjnych norm. Pierwotnie zafascynowany komunizmem, po podróży do ZSRR radykalnie zmienił poglądy. Po śmierci Gide'a Kościół umieścił jego dzieła w Indeksie Ksiąg Zakazanych. Gide wywarł bardzo silny wpływ na twórczość Jeana Paula Sartre'a.
Daniel Halevy (1872-1962) – francuski historyk, pisarz, eseista, kolega Marcela Prousta z ławki szkolnej. Deklarował swoje prawicowe przekonania, podczas wojny opowiedział się za Francją marszałka Petaina.
Jeanne Hersch (1919-2000) – szwajcarska filozof polskiego pochodzenia. Przed wojną studiowała w Niemczech u Karla Jaspersa. Od 1956 była profesorem na Uniwersytecie w Genewie.
rtm. Jerzy Klimkowski – przez prawie dwa lata, od sierpnia 1941 roku w Buzułuku, był osobistym adiutantem-sekretarzem gen. Andersa. Po wojnie wrócił do Polski, na polityczne zamówienie napisał m.in. "Wbrew rozkazom", "Byłem adiutantem gen. Andersa", "Katastrofa w Gibraltarze". Wg jednych mitoman, wg Czapskiego - prawdopodobny agent sowiecki.
Stanisław Kot (1885-1975) – polski polityk, historyk, przedwojenny profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego, po 1939 w rządzie Sikorskiego, 1941-42 ambasador rządu RP na uchodźstwie w ZSRR, potem w Rzymie. Zmarł na emigracji w Wielkiej Brytanii.
Stanisław Cat Mackiewicz (1896-1966) - publicysta polityczny, przedwojenny konserwatysta i monarchista. W czasie wojny zagorzały przeciwnik polityki Sikorskiego i Mikołajczyka jako kapitulanckiej wobec Moskwy. Na emigracji wydawał w Londynie tygodnik "Lwów i Wilno", był przez jeden rok premierem Rządu RP na Uchodźstwie. W 1955 zarejestrowany przez MSW jako kontakt operacyjny "Rober", po uzgodnieniach z władzami PRL wrócił do Polski. Bezpardonowo atakował londyńską emigrację, zarazem jako Gaston de Cerizay współpracował z paryską "Kulturą". Sygnatariusz "Listu 34-ch" przeciwko cenzurze i polityce kulturalnej władz. Wytoczono mu proces o działalność na szkodę PRL, który przerwała śmierć oskarżonego.
André Malraux (1901-1976) – francuski pisarz, lewicowy eseista, brał udział w hiszpańskiej wojnie domowej, po wojnie - minister informacji i minister kultury w rządach Charlesa de Gaulle'a.
Jacques Maritain (1882-1973) – francuski filozof, teolog, myśliciel polityczny, przedstawiciel personalizmu chrześcijańskiego. 5 października 1944 Józef Czapski skierował do niego list otwarty w sprawie Powstania Warszawskiego, po tym jak wielkie mocarstwa zachodnie, w tym Francja, odmówiły pomocy powstańcom. List pozostał bez odpowiedzi.
Dymitr Mereżkowski (1865-1941) - pisarz, poeta, filozof, jeden z pionierów rosyjskiego symbolizmu. Jego żoną była poetka Zinaida Gippius, twórczyni ekskluzywnego salonu w Sankt Petersburgu. Był jednym z ideologów rosyjskiej partii kadetów, po rewolucji bolszewickiej wyemigrował do Polski. Był nominowany do literackiego Nobla. Zmarł w Paryżu.
Wasyli Rozanow (1856-1919) – rosyjski pisarz, filozof, krytyk. U schyłku życia w "Apokalipsie naszych czasów" określił chrześcijaństwo jako źródło nihilizmu naszych czasów. Przed śmiercią jednak wrócił do, krytykowanej całe życie, wiary. Pochowany pod murem cerkwi Czernihowskiej Ikony Matki Bożej.
Jean Paul Sartre (1905-1980) - pisarz, dramaturg, eseista i filozof. Przedstawiciel francuskiego egzystencjalizmu ateistycznego. W 1964 roku odmówił przyjęcia Nagrody Nobla w dziedzinie literatury i profesury w Collège de France. W "Krytyce dialektycznego rozumu" (1960) dążył do syntezy egzystencjalizmu z marksizmem.
gen. Władysław Sikorski (1881-1943) – Naczelny Wódz Polskich Sił Zbrojnych, podczas wojny premier Rządu RP na Uchodźstwie. Zginął w katastrofie w Gibraltarze.
Boris Souvarine (1895-1984) - francuski dziennikarz, historyk i eseista pochodzenia ukraińskiego. Komunista, współtwórca Kominternu. Jako zwolennik Trockiego, w 1924 roku usunięty z szeregów Komunistycznej Partii Francji. Jeden z pierwszych fundamentalnych krytyków stalinizmu. Największą sławę zyskała jego książka "Stalin" wydana w 1935 roku, będąca zarazem biografią, jak i analizą systemu radzieckiego. Prekursor francuskiej sowietologii.
Jerzy Stempowski (1893-1969), ps. Paweł Hostowiec – eseista, krytyk literacki, wolnomularz. Pracował w MSZ, walczył w wojnie polsko-bolszewickiej, przez kilka lat był korespondentem zagranicznym Polskiej Agencji Telegraficznej, również szefem gabinetu w Prezydium Rady Ministrów premiera Kazimierza Bartla. W 1941 roku zamieszkał w Muri (Szwajcaria). Od samego początku (1946) współpracował z paryską "Kulturą", w latach 1954–1969 publikował "Pamiętnik niespiesznego przechodnia".
