Od poprzedniego dnia Niemcy atakują ogromną siłą Stare Miasto, którego z wielkim poświęceniem i zacięciem bronią powstańcy. Odpierają szturm na ul. Długą i pl. Krasińskich, od Wybrzeża Gdańskiego, ulicy Boleść i Kościelnej. Utrzymują pozycję na Muranowie i w szpitalu Jana Bożego na ul. Bonifraterskiej. Bronią się barykady na ul. Miodowej, Piwnej, Świętojańskiej, Brzozowej oraz w ruinach katedry św. Jana. Niemcy zajmują Tłomackie i Bielańską oraz Bank Polski i Pałac Mostowskich.
W Śródmieściu w nocy z 19 na 20 sierpnia w ręce powstańców przechodzi ośmiopiętrowy budynek PASTy (Polskiej Akcyjnej Spółki Telefonicznej). Walki o budynek trwają kilkanaście godzin. Biorą w nich udział oddziały batalionu AK "Kiliński" pod dowództwem rtm. Henryka Roycewicz ps. Leliwa, pluton kompanii kpt. Stefana Micha ps. Kmita, grup saperskich Okręgu Warszawskiego AK pod dowództwem kpt. Jerzego Skupieńskiego ps. Jotes i kpt. Józefa Pszennego ps. Chwacki. W akcji wzięła udział minerska drużyna żeńska pod dowództwem Zofii Franio.
Wieczorem nad gmachem powiewała polska flaga. Budynek PASTy w polskich rękach był do końca powstania. Było to ważne zwycięstwo, ponieważ Niemcy ze stanowisk strzelniczych na piętrach budynku nękali - zarówno powstańców jak i ludność cywilną - ogniem z karabinów maszynowych.
Tego dnia prezydent Stanów Zjednoczonych Franklin D. Roosevelt i premier Wielkiej Brytanii Winston Churchill wysyłają depesze do Stalina:
"Zastanawiamy się, jaka będzie reakcja światowej opinii publicznej, jeśli antyfaszyści w Warszawie zostaną rzeczywiście opuszczeni. Uważamy, że my wszyscy trzej powinniśmy uczynić wszystko, co tylko możemy, aby ocalić możliwie najwięcej znajdujących się tam patriotów. Mamy nadzieje, że zrzucicie Polakom – patriotom warszawskim – najbardziej niezbędne zaopatrzenie i uzbrojenie lub może zgodzi się Pan pomóc naszym samolotom, by uczyniły to bardzo szybko? Mamy nadzieję, że zgodzi się Pan na to. Czynnik czasu ma wyjątkowo duże znaczenie".
< 19 sierpnia
21 sierpnia >
