Erard

Instrument został zbudowany w Paryżu w 1849 roku, zakupiony w roku 2003 od firmy Edwin Beunk & Johan Wennink.

Oznaczony numerem fabrycznym 21118, nie różni się konstrukcją od instrumentów znanych Fryderykowi Chopinowi. Jego półmetalowa rama złożona jest z tzw. listwy zaczepowej (pomiędzy nią a strojnicą napięte są struny), sześciu
wsporników połączonych z listwą śrubami (równoważących łączną siłę napiętych strun, sięgającą kilkunastu ton) oraz z listwy naciskowej w wiolinie. Jest to poprzedniczka dziś stosowanej, odlewanej z żeliwa ramy fortepianu. Klawiatura obejmuje łącznie 7 oktaw (A2–a4), jak we współczesnych nam fortepianach koncertowych. Instrument jest prostostrunny z naciągiem 1-, 2-, 3-strunnym, wyposażony w mechanikę angielską z podwójną repetycją, pedały una corda i podnośnik tłumików, fornirowany palisandrem. Oryginalna zabytkowa substancja fortepianu jest zachowana w całości, z wyjątkiem elementów wymienianych i uzupełnianych w miarę zużycia. Przy restaurowaniu zastosowano identyczne materiały i części wykonane z tych samych surowców i tą samą technologią, co w połowie XIX wieku. Fortepian jest darem Fundacji Ryszarda Krauze dla Narodowego Instytutu Fryderyka Chopina.

 Materiały NIFC