Słońce w dawnych wierzeniach było tym, z czym człowiek wiązał największe nadzieje. To ono od wieków wyznaczało kalendarz poczynań ludzkich, ale budziło też lęki - opowiadają o tym mity wielu ludów. Namiastkę słońca stanowiły ogniska, palone łuczywa, znicze stawiane na mogiłach bliskich nie tylko po to, żeby ogrzać powietrze wokół ludzi, ale po to, żeby zaznaczyć więź łączącą zmarłych i żywych.
Ogień, jak i słońce, to wieloznaczny symbol: życia, trwania, siły, narodzin, dawcy życia, ale i mocy niszczycielskiej. Różne zwyczaje świąteczne powiązane są z wędrówką Słońca po niebie, w polskim folklorze jest to cykl świąteczny między przesileniem zimowym a wiosenną równonocą.
Czy charakteryzuje się kult słońca? Na ile obecny jest on w kulturze polskiej? Które atrybuty przypisuje się tej sile? Między innymi o tym posłuchać można w nagraniu audycji.
***
Tytuł audycji: Abecadło etnografa
Przygotowała: Hanna Szczęśniak
Gość: prof. Anna Zadrożyńska
Data emisji: 15.12.2018
Godzina emisji: 8.50
at
