-We Don't Need No Education – to słowa najsłynniejszego utworu skierowanego przeciwko szkolnej opresji i przemocy nauczycielskiej w historii muzyki rozrywkowej, ale też tekst największego przeboju w całej karierze Pink Floyd. Piosenka trafiła na przełomowy album brytyjczyków "The Wall" i stała się lokomotywą, która pociągnęła sprzedaż płyty i zaprowadziła twórczość prog rockowców pod strzechy. Rogera Watersa, autora słów i muzyki, do napisania antyszkolnego hymnu zainspirowała opowieść perkusisty zespołu Nicka Masona, który wspomniał mu, jak kiedyś jako uczeń oberwał od nauczyciela w głowę gąbką do tablicy podklejoną kawałkiem drewna. Na protest jednego z kolegów, że Mason ma dziś urodziny, nauczyciel miał odpowiedzieć „no to ma swój prezent”.
Piosenka w 1979 roku została wydana na singlu i jako jedyna mała płyta w historii Pink Floyd zdobyła pierwsze lokaty na listach Wielkiej Brytanii, Stanów Zjednoczonych, Niemiec Zachodnich i wielu innych krajów. Ze względu na dużą siłę oddziaływania ten protest song został zakazany w kilku krajach.
Sławę piosence "Another Brick in the Wall, Part 2", zapewnił nie tylko nośny tekst, z którym do dziś mogą się identyfikować miliony uczniów na całym świecie, ale też taneczny rytm utworu, zaczerpnięty przez producudenta Boba Ezrina z twórczości dyskotekowych królów z Bee Gees.
(bch)
Więcej o historii "Another Brick in the Wall, Part 2" w jedynkowym felietonie Adama Halbera (dźwięk w boksie "Posłuchaj").
