Przywrócone piękno suki biłgorajskiej

Nie wiemy dokładnie jak wyglądała suka biłgorajska, gdyż do naszych czasów nie zachował się żaden oryginalny instrument. Jednak dzięki m.in. działalności Marii Pomianowskiej udało się przywrócić ją współczesności.

Maria Pomianowska

Foto: materiały promocyjne

15 grudnia w studiu im. Władysława Szpilmana odbędzie się koncert poświęcony suce biłgorajskiej, podczas którego usłyszymy Marię Pomianowską z uczennicami i Zbigniewa i Krzysztofa Butrynów.
W audycji "Źródła”, Maria Pomianowska opowiadała o suce biłgorajskiej, na której od wielu lat gra. Dzieliła się swoją wiedzą dotyczącą rekonstrukcji tego instrumentu, zarówno jego budową, jak i wydobywanym przez niego dźwiękiem. Podkreślała, że należało też opracować sposób gry na nim, repertuar, strój. Artystka przyznała, że jej doświadczenia z muzyką azjatycką miały olbrzymie znaczenie w przywołaniu tego instrumentu z zapomnienia.
Maria Pomianowska podkreślała, że obecnie suczyści grają na rozmiarze suki biłgorajskiej, który ona wymyśliłam. Przypomniała, że akwarela Wojciecha Gersona była źródłem najbardziej szczegółowych informacji o tym, jak ten instrument wyglądał. Rozmiar suki był skrzypcowy – to wiemy z zachowanych dokumentów, które opisywały jej używanie na terenie XIX wiecznej Polski.
Artystka przypominała, że grała nie tyko na wiolonczeli, ale także na hinduskim instrumencie strunowym – sarangi, który był większy od skrzypiec, ale mniejszy od altówki. Lubiła dźwięk wydobywany przez takiej wielkości instrument, dlatego jej suka ma też taki rozmiar.
W radiowej Dwójce wspominała też o festiwalu "Na rozstajnych drogach” gdzie uczy gry na suce, "czasami w jakiejś szopie, bez elektryczności”.
- Łapię tam tego ducha ludowego, napawam się takim archaicznym rodzajem muzykowania i śpiewania przy suce. (…) wchłaniam ducha suki pierwotnej, gdzieś tam z tego Janowa Lubelskiego – tłumaczył Pomianowska.
Audycję prowadziła Anna Szewczuk.
pp