Profesor Zofia Urbanyi-Krasnodębska była absolwentką Liceum Ogólnokształcącego Sióstr Urszulanek UR we Wrocławiu oraz Państwowej Szkoły Muzycznej II stopnia w Bydgoszczy (w 1955 roku). Następnie, w 1961 roku ukończyła studia w zakresie dyrygentury symfoniczno-operowej na Akademii Muzycznej w Warszawie. Po ukończeniu tej uczelni przez dziesięć lat, w latach 1961-1971, wykładała na stołecznej uczelni w klasie zespołów operowych i dyrygentury chóralnej. Pracowała także jako dyrygentka chóru i chórmistrzyni w Teatrze Wielkim w Warszawie. W 1972 roku przeniosła się do Wrocławia, gdzie przez osiem lat była dyrygentką Opery Wrocławskiej. W 1980 roku zaczęła wykładać we wrocławskiej Akademii Muzycznej. Prowadziła tam Katedrę Chóralistyki i Prowadzenia Zespołów.
Zofia Krasnodębska w 1993 roku uzyskała tytuł naukowy profesora sztuki muzycznej, a od 1999 roku (do 2002 roku) była członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego. Profesor pożegnała m.in. wrocławska Akademia:
W dorobku artystycznym profesor jest między innymi prowadzenie światowego prawykonania opery Antonia Vivaldiego La Verita in Cimento, w 1979 roku. W czasie pracy w operze wrocławskiej prowadziła również sześć innych premier operowych. Napisała także utwory chóralne do tekstów Norwida i Baczyńskiego. W 1986 roku założyła we Wrocławiu chór Szumiący Jesion, którym kierowała do 1996 roku, a w 1988 zainicjowała działalność koncertową Chóru Akademii Muzycznej Feichtinum[2].
Profesor Krasnodębska jest laureatką nagród Ministra Kultury I stopnia (1991, 1993, 2002) oraz nagród Ministra Edukacji Narodowej (2001, 2002).
Panią Profesor żegnają także Jej uczniowie:
oprac. rk
