Wierni Kościołów wschodnich mają kilka nazw wigilii. W zależności od regionu i tradycji, mówią na nią np. nawieczerie, soczelnik lub swiaty wieczer. Boże Narodzenie chrześcijan wschodnich poprzedzał 40-dniowy post, bardzo ściśle przestrzegany, zwłaszcza przez ostatnie dni przed świętami. W wigilię niektórzy wierni powstrzymują się zaś nawet od picia napojów, aż do spożycia uroczystej, postnej kolacji.
Posiłek wigilijny rozpoczyna się od modlitwy i dzielenia prosforą. Prosfora (od greckiego "prosphero" - przynoszę) to chleb liturgiczny używany w Kościele wschodnim do konsekracji i komunii. Ma kształt małych, mieszczących się w dłoni krążków, po upieczeniu podobnych do malutkich bułeczek. Przygotowaniem i wypiekiem prosfor zajmują się np. mniszki z monasterów.
Boże Narodzenie rozpoczęli też grekokatolicy mieszkający m.in. na Podkarpaciu. Wieczerza wigilijna, podobnie jak u katolików obrządku łacińskiego, składa się z dwunastu dań i zaczyna po pojawieniu się pierwszej gwiazdki na niebie.
W tym czasie Boże Narodzenie świętują również staroobrzędowcy. 6 stycznia nie zasiądą oni jednak do wigilijnego stołu. Tego dnia jedzą zaledwie jeden lub dwa postne posiłki. Tradycyjnie wieczorem udają się zaś modlić się do molenny.
