Bezstresowe wychowanie nie działa, bo dziecko potrzebuje dyscypliny

Ostatnia aktualizacja: 16.01.2014 15:40
Bezstresowe wychowanie to słowo-klucz do zrozumienia postępowania współczesnych rodziców, którzy często mylą to pojęcie z podejściem: pozwalam ci na wszystko, bo nie chcę cię ograniczać. To błąd!
Audio
  • Jak wychować szczęśliwe dziecko - radzi psycholog Jarek Żyliński (Czwórka/4 do 4)
Bezstresowe wychowanie nie jest terminem naukowym, tylko potocznym. W kontaktach z dzieckiem nie warto go nadużywać
"Bezstresowe wychowanie" nie jest terminem naukowym, tylko potocznym. W kontaktach z dzieckiem nie warto go nadużywaćFoto: Glow Images/East News

- Mianem "wychowania bezstresowego" określa się zbiór różnych metod i podejść, które sprowadzają się do tego, że w procesie wychowawczym rodzic toczy się przed dzieckiem jak kula do kręgli i strąca wszystkie "stresujące" przeszkody - tłumaczy psycholog Jarek Żyliński. - Należy jednak pamiętać, że taki termin w nauce nie istnieje. Jest to tylko określenie potoczne.

Pomysł, żeby dziecko mogło spokojnie się rozwijać, odcięte od nieprzyjaznych bodźców ze świata zewnętrznego, pojawił się w połowie lat 50. ubiegłego wieku. Na szczęście psychologowe dość szybko rozprawili się z tą koncepcją i dawno temu wycofali z podejścia, że dziecku wolno wszystko. Co innego rodzice. Ci często sami proszą się, by dziecko weszło im na głowę.

Tymczasem ludzie, którzy w dzieciństwie zetknęli się z bezstresowym wychowaniem wchodzą w dorosłość z pewnym bagażem. - Część z nich może obawiać się prawdziwych emocji. Może bać się trudności i porażek  - uważa gość "4 do 4". - Zakładając, że rodzicom w dzieciństwie faktycznie udało się uchronić pociechę przed jakimkolwiek stresem, to wychowany w ten sposób człowiek będzie miał problemy z decyzyjnością, z dokonywaniem wyborów. Bo nikt go wcześniej nie nauczył, jak to jest stawiać czoła wyzwaniom. I to jest chyba największe obciążenie, związane z bezstresowym wychowaniem.

Aby uniknąć błędów wychowawczych, warto pamiętać o kilku zasadach obowiązująch w kontaktach z dzieckiem. Po pierwsze - wiek dziecka nie może być usprawiedliwieniem jego złego zachowania. Po drugie - dorosły sam musi wyznaczyć granice, których dziecku nie wolno przekroczyć i konsekwentnie to egzekwować. I po trzecie - dyscyplinę stosuje się głównie po to, aby nauczyć dziecko poprawnego zachowania, a nie po to, aby je ukarać.

(kul/kd)

Zobacz więcej na temat: Czwórka dzieci psychologia
Czytaj także

Maciej Bennewicz: nawiązywanie relacji z dzieckiem może być łatwe

Ostatnia aktualizacja: 12.04.2013 13:00
– Choć mówimy, że dzieci są dla nas najważniejsze, tak naprawdę wcale się nimi nie zajmujemy. Przepędzamy je jak muchy, gdy zaczynają zadawać pytania – mówi w Czwórce Maciej Bennewicz, coach, socjolog i autor książki "Rozmowy z Karolcią, czyli coaching przy herbacie".
rozwiń zwiń
Czytaj także

Rodzice zapominają, że to zabawa wychowuje dziecko

Ostatnia aktualizacja: 14.06.2013 10:00
Najładniejsze, najmądrzejsze, biegle włada trzema językami i ma ciekawe hobby - który rodzic nie chciałby mieć takiego dziecka. Niestety nie zawsze kończy się na "chceniu" i czasami rodzice przelewają niespełnione ambicje na swoje potomstwo.
rozwiń zwiń
Czytaj także

Relacje matek z córkami - trudne, ale fascynujące

Ostatnia aktualizacja: 19.12.2013 12:55
- Często relacje między matką, a córką są pewnego rodzaju grą, układają się według scenariusza z często powtarzającymi się motywami - tłumaczy Katarzyna Korpolewska, psycholog i współautorka książki "W co grają matki i córki".
rozwiń zwiń