Dzieciństwo, koszmar i mit. Warszawa Baczyńskiego

Ostatnia aktualizacja: 05.08.2014 10:00
– Czyn powstańczy w poezji Krzysztofa Baczyńskiego jest nie tylko spełnieniem historycznie doraźnej zemsty, lecz jawi się jako wyrok odwiecznego losu Warszawy i całej Polski – mówił w Dwójce poeta i krytyk literacki Piotr Matywiecki.
Audio
  • Dzieciństwo, koszmar i mit. Warszawa Baczyńskiego (Miasta pisarzy/Dwójka)
Zdjęcie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ze świadectwa dojrzałości, Warszawa 1939
Zdjęcie Krzysztofa Kamila Baczyńskiego ze świadectwa dojrzałości, Warszawa 1939Foto: Wikipedia/dp. Źr. Lesław M. Bartelski "Mokotów 1944", Warszawa 1972, Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej

– Mam wrażenie, że w poezji Baczyńskiego Warszawa jest z jednej strony tematem głównym, z drugiej zaś bardzo często głęboko ukrytym – stwierdził Piotr Matywiecki. – To nie był jednak chyba poeta miejski. Bardzo wiele jego na pół baśniowych fabuł, nie mówiąc o wierszach miłosnych, mogłoby dziać się w scenerii czystej natury. Wydaje się, że do miasta poetyckiego, często w sztuce przedstawianego jako rodzaj molocha, zapędziła go przede wszystkim wojna – mówił.

W serwisie specjalnym Polskiego Radia poświęconym powstaniu warszawskiemu znajdą Państwo dział związany z Krzysztofem Kamilem Baczyńskim >>>

Krytyk opowiedział o trzech sposobach pojawiania się Warszawy w poezji Krzysztofa Kamila Baczyńskiego. – Pierwszy z nich jest prawie dziecięco-sentymentalny. To znana również z innych wierszy Baczyńskiego, chwilami naiwna dziecięcość. Jakby pisał to ktoś, kto w ten straszny czas, kiedy trzeba było bardzo szybko dojrzewać, wskoczył prosto z dzieciństwa – powiedział.

Kontrastująca z tym ujęciem druga Warszawa to miasto okrutnego realizmu, który u poety nie jest nigdy prostym przedstawieniem rzeczywistości.  – On zawsze jest, jak pisał Miłosz, za woalką romantyzmu – zauważył Piotr Matywiecki. – Ten realizm objawia się np. w "Balladzie o wisielcach", gdy czytamy o "czarnym wyroku drzwi", w które człowiek wpatruje się w obawie przed aresztowaniem i innymi okropnościami wojny. To niezwykle wymowny obraz – dodał.

Trzeci sposób istnienia Warszawy w poezji Baczyńskiego jest dominujący, bo wpisuje się w najważniejszy w tej twórczości nurt historiozoficznego mitu. – Warszawa w tych wierszach to miasto wielkiej i fatalistycznie pojmowanej przeszłości. Przykład tego znajdziemy w "Elegiach zimowych". Poeta pisze tam o pomnikach przeszłości: "z jakich czasów te kukły, / do jakich prowadzą miast?". Ma się poczucie ciążącej historycznej tradycji Warszawy, jakiegoś niewspółmiernego wyglądu warszawskich pomników w tym strasznym czasie, w którym przyszło żyć autorowi – mówił Piotr Matywiecki.

W przygotowanej przez Dorotę Gacek audycji "Miasta pisarzy" wysłuchaliśmy także Wiesława Budzyńskiego, autora wielu książek poświęconych poecie, m.in. "Warszawa Baczyńskiego", "Miłość i śmierć Krzysztofa Kamila", "Testament Krzysztofa Kamila", a z nagrań archiwalnych Polskiego Radia przypomnieliśmy wspomnienia krewnych, przyjaciół, kolegów z konspiracji, powstańców: kuzynki poety Anieli Kmity-Piorunowej, Feliksy Drapczyńskiej - matki Basi Baczyńskiej, Juliusza Bogdana Deczkowskiego, powstańczego dowódcy i przyjaciela Baczyńskiego, oraz Zbigniewa Czajkowskiego, powstańca warszawskiego i świadka śmierci Krzysztofa Kamila Baczyńskiego.

mc/mm

Czytaj także

Miron Białoszewski czyta "Pamiętnik z powstania warszawskiego"! Posłuchaj

Ostatnia aktualizacja: 01.10.2014 19:00
Po ponad 30 latach przypominamy słynne radiowe nagranie w nowym podziale: w 63 odcinkach 5-7 minutowych. Tak aby głos Białoszewskiego towarzyszył słuchaczom przez wszystkie dni Powstania, którego 70. rocznicę uroczyście obchodzimy w tym roku.
rozwiń zwiń