Opublikowana jako II Symfonia C-dur op. 61 powstawała w latach 1845-1846 (jako trzecia w kolejności). Jako źródła inspiracji podaje się dwa wielkie nazwiska muzyki niemieckiej: Jana Sebastiana Bacha i Ludwiga van Beethovena. Pierwszy wpłynął na kontrapunktyczne faktury i chorałowy wstęp do pierwszej części symfonii, drugi zaś nieustanie inspirował Schumanna swym cyklem "Do dalekiej ukochanej".
Ostatnią chronologicznie spośród czterech symfonii Schumanna jest III Symfonia Es-dur op. 97 "Reńska" z roku 1850. Szczególnym rysem tego pięcioczęściowego dzieła jest przedostatni fragment, będący, według komentatorów, muzycznym obrazem intronizacji Johannesa von Geiselsa na urząd kardynała w katedrze w Kolonii, czego Schumannowie byli świadkami. Stąd uroczysty charakter tego fragmentu, oparty na archaicznie brzmiącym chorale instrumentów dętych drewnianych i stosujący niezwykłą w muzyce orkiestrowej (ze względu na problemy intonacyjne) tonację es-moll.
***
Program:
Robert Schumann II Symfonia C-dur op. 61, III Symfonia Es-dur op. 97 "Reńska"
(Warszawa, 20.04.2008)
Zapraszaliśmy również do wysłuchania rozmowy z Łukaszem Borowiczem.
***
Tytuł audycji: Filharmonia Dwójki
Prowadzi: Klaudia Baranowska
Data emisji: 29.04.2020
Godzina emisji: 19.00
