żołnierze
wyklęci

1944-1956

Marceli Kowalski "Okrzeja", żołnierz AK, od kwietnia 1945, komendant Polskiego Związku Powstańczego. Zmarł w więzieniu w Płocku 22 września 1948.

Adam Nuszkiewicz "Nusek", żołnierz AK, od kwietnia 1945 roku członek sztabu Polskiego Związku Powstańczego.

Lesław Woyno "Murzyn", żołnierz w oddziale Marcelego Kowalskiego "Okrzei", drukarz wydawanego przez PZP "Biuletynu Informacyjnego”.

Por. Franciszek Olszówka "Otto", ur. 3 grudnia 1924. W czasie okupacji niemieckiej złapany na kłusownictwie, osadzony w więzieniu, podpisał volkslistę; po zwolnieniu otrzymał powołanie do Wehrmachtu, przed wysłaniem na front zdezerterował. Dołączył do kilkuosobowego oddziału AK plut. Jana Jeziornego "Fryca" operującego w lasach rychtalskich pow. Kępno. W styczniu 1945 roku organizator ochotniczej milicji gromadzkiej w gm. Laski. W kwietniu 1945 roku wraz z całą załogą zdezerterował ze służby i założył oddział zbrojny w pow. Kępno. Na jesieni 1946 roku oddział "Otta" liczył ok. 80 partyzantów, w trzech pododdziałach dowodzonych przez: ppor. Stanisława Panka "Rudego", ppor. Alfonsa Olejnika vel Romana Maślaka "Romana" i ppor. Józefa Zawadkę "Waldemara"; członkowie oddziału składali przysięgę przed proboszczem parafii ks. Nowickim. Oddział przeprowadził szereg akcji przeciw komunistycznemu aparatowi terroru, m.in.: 19 października 1945 zlikwidował szefa PUBP w Kępnie ppor. Kazimierza Hetmana oraz jego zastępcę sierż. Mariana Tarkę, znanych z okrucieństwa wobec aresztowanych, 23 listopada 1945 rozbił PUBP w Kępnie (zastrzelono 8 funkcjonariuszy UB i żołnierza sowieckiego), 10 grudnia 1945 posterunek MO w Bąkowicach, pow. Namysłów, 27 grudnia 1945 posterunek MO w Laskach pow. Kępno (zastrzelono komendanta i wypuszczono z aresztu członka rodziny żołnierza oddziału "Feliksa"), 9 stycznia 1946 posterunek MO w Głuszynie, 4 lutego 1946 posterunek MO w Kobylej Górze pow. Kępno, 5 lutego 1946 Urząd Gminy i posterunek MO w Bąkowicach pow. Namysłów, 7 lutego 1946 zastrzelono trzech funkcjonariuszy PUBP w Sycowie w okolicach wsi Pisarzowice. Zginął 8 lutego 1946 w walce z grupą operacyjną UB-KBW okrążony w pobliżu kościoła we wsi Pisarzowice; reszta jego ludzi zdołała wydostać się z okrążenia.

Styczeń 1946 roku. Oddział operacyjny por. Franciszka Olszówki "Otta".

Styczeń 1946 roku. Oddział operacyjny por. Franciszka Olszówki.

Styczeń 1946 roku. Oddział operacyjny por. Franciszka Olszówki.

Styczeń 1946 roku. Oddział operacyjny por. Franciszka Olszówki "Otta".

Żołnierze z oddziału ppor. Stanisława Panka "Rudego".

Stanisław Panek "Rudy", ur. 1924 roku w Czeladzi na Górnym Śląsku. W 1945 powołany do Ludowego Wojska Polskiego, z którego uciekł. Ukrywał się w Kluczborku, gdzie jesienią 1945 roku wstąpił do poakowskiego oddziału Franciszka Olszówki "Otta"; szybko zyskał zaufanie dowódcy i został jego zastępcą. Oddział został rozbity 17 grudnia 1945 przez grupę operacyjną UB-KBW w leśniczówce Dobrygość (rejon wsi Siemianice pow. Kępno), "Rudy" z częścią oddziału przeszedł na teren pow. Wieluń. Po śmierci "Otta" (8 lutego 1946) przejął dowodzenie oddziałem. Operował w powiatach wieluńskim i kluczborskim. W nocy z 17 na 18 lutego 1946, w odwecie za śmierć "Otta", żołnierze "Rudego" przeprowadzili atak na pociąg na stacji w miejscowości Czastary i rozstrzelali jadących nim dziewięciu żołnierzy sowieckich. Pod koniec marca 1946 roku na pewien czas podporządkował oddział dowództwu KWP, wkrótce jednak od tego odstąpił. W maju 1946 roku opanował Byczynę, gdzie m.in. zerwał linie telefoniczne. Poległ 10 sierpnia 1946 podczas jednej z kolejnych akcji. W akcji na pociąg w Czastarach wzięli udział: Wiktor Wójcik "Wilczek"; Wacław Pisula "Sęk", "Pieprzyk"; Zygmunt Tomaszewicz "Nietoperz", "Jajkarz"; Stanisław Pałka "Prędki"; Stefan Urbański "Masarz", "Rzeźnik"; Stanisław Gibek "Piekarz", "Feliks"; Edward Gruszka "Golarz"; Józef Morga "Gajowy"; Roman Roszowski "Wiarus"; Edward Szemberski "Lwowiak", "Śmigus"; NN krawiec z Chruścina; Helena Motyka "Dziuńka"; NN "Leszek"; Irena Tomaszewicz "Danka"; Mirosław Skiba "Przylepka"; Roman Sójka "Dudek" i Władysław Strzelczyk "Władek".

Wiosna 1946 roku. Drużyna sierż. Hadriana "Szyszki" z oddziału ppr. Stanisława Panka "Rudego".

Sylwester Mikulski, żołnierz AK w Obwodzie Kępińskim, następnie w oddziale por. "Otta"; zajmował się skupywaniem broni na potrzeby oddziału. Aresztowany 21 stycznia 1946, skazany na karę śmierci i zamordowany.

Józef Woźniak "Iwan", żołnierz oddziału por. "Otta" od września 1945 roku, pełnił funkcję kucharza oddziału. Uczestnik akcji na posterunek MO w Laskach k. Kępna, skąd uwolniono partyzanta z oddziału "Feliksa". Aresztowany 10 lutego 1946, skazany na karę 12 lat więzienia.

Idzi Piszczałka "Osóbka", od września 1945 roku żołnierz oddziału por. "Otta", uczestnik akcji rozbicia PUBP w Kępnie. Aresztowany 11 lutego 1946, skazany na karę śmierci, zamordowany 18 lipca 1946.

Marian Mikulski "Celuś", żołnierz AK w Obwodzie Kępińskim, następnie w oddziale por. "Otta", łącznik dowódcy Obwodu Kępno WSGO "Warta" kpt. Mazura "Dęba", następnie zaopatrzeniowiec oddziału. Aresztowany we Wrocławiu, skazany na karę śmierci, zamienioną w czerwcu 1946 roku na 10 lat więzienia.

Wiosna 1946 roku. Żołnierze oddziału por. Stanisława Panka "Rudego"; od lewej: Stanisław Gibek "Piekarz", zamordowany podczas przesłuchania w UB, jego ciało zostało wyrzucone na śmietnik przy siedzibie PUBP w Wieluniu; Franciszek Strzelczyk "Władek", aresztowany w maju 1946 roku, skazany na karę śmierci, zamienioną na 15 lat więzienia.

Helena Motykówna "Dziuńka", ur. 17 lutego 1924 w Daszewie pow. Stryj, od 3 lutego 1946 w oddziale por. Stanisława Panka "Rudego", uczestniczka akcji na stację w Czastarach 17 lutego 1946. Aresztowana 18 lutego 1946 podczas obławy we wsi Wewiórka, skazana na karę śmierci i zamordowana.

Irena Taras "Krystyna", od listopada 1945 roku w oddziale por. "Otta". Uczestniczka walki z funkcjonariuszami PUBP z Sycowa pod wsią Pisarzowice 7 lutego 1946. Aresztowana 18 lutego 1946 podczas obławy we wsi Wewiórka i skazana na karę 10 lat więzienia.

Wiktor Błażewski "Orlik", "Dańczak", ur. w 1923 roku, od 1941 roku w ZWZ-AK, ukończył podziemną szkołę podchorążych rezerwy piechoty; od lipca 1943 roku w partyzantce AK, od października 1944 roku oficer dywersji Inspektoratu AK Rzeszów. W nocy z 7 na 8 października 1944 dowodził grupą uderzeniową w czasie nieudanej akcji na więzienie na Zamku w Rzeszowie, po akcji organizował osłonę wycofujących się partyzantów. Od lutego 1945 roku dowódca bojówki Inspektoratu "NIE" Rzeszów, od maja 1945 roku dowódca bojówki "Straży" Inspektoratu DSZ Rzeszów. Zginął 17 maja 1945 w Rudnej Wielkiej zastrzelony w czasie obławy, którą kierował Bojanowski, ppor. UB.

Jan Huczek "Bitomir", "Lipa", żołnierz ZWZ-AK od 1940, kierownik "Straży" Rady WiN Dębica. Aresztowany 27 sierpnia 1946, skazany w trybie doraźnym na karę śmierci, zamordowany 28 października 1946 na dziedzińcu więzienia na Zamku w Rzeszowie.

Zawiadomienie o śmierci Jana Huczka.

Lato 1945 roku. Oddział "KD 121", Bordziłówka gm. Rossosz. Oddział zorganizowany w sierpniu 1944 roku przez Stanisława Bogdanowicza "Toma" w celu samoobrony żołnierzy AK po wejściu Armii Czerwonej na Podlasie. Do największych sukcesów oddziału należała akcja uwolnienia więźniów z PUBP w Białej Podlaskiej w maju 1945 roku. Przetrzymywano tam aresztowanych żołnierzy AK, NSZ i BCh; "Tom" został ranny w rękę i biodro w czasie walki z funkcjonariuszami UB. W sierpniu 1945 roku rozwiązał oddział, sam zaś przeniósł się do Międzyrzeca (woj. poznańskie), gdzie zorganizował Obwód ROAK krypt. "Maria". W marcu 1946 roku aresztowany przez UB w Gdańsku, został skazany na karę 15 lat więzienia. Zwolniony w grudniu 1954 roku. Stoją od prawej: Antoni Maksymiuk "Piorun"; Jan Borowski "Bolesław"; Witold Darczuk "Sęp"; Marczuk (imię nieznane) "Wiśnia"; Władysław Grande "Wicher"; klęczą: Zbigniew Perucki "Jeleń" i Stanisław Wierzbicki "Żyd"; leżą: Wacław Niedźwiecki "Marian"; NN; NN; NN.

Por. Stanisław Dąbrowa-Kostka "Dzierżyński", ur. 11 października 1924 w Przemyślu. 18 sierpnia 1944, po zajęciu Rzeszowa przez armię sowiecką i AK, aresztowany przez NKWD – zbiegł. Na rozkaz płk. dypl. dr. Kazimierza Putka "Zwornego" zorganizował komórkę legalizacyjną Rzeszowskiego Podokręgu AK i kierował jej działalnością do końca października; od grudnia 1944 roku oficer dywersji w Komendzie Obwodu AK Przemyśl, dowodził kompanią 38. pp AK-DSZ. Podległe mu trzy plutony (ponad 100 żołnierzy) operowały na lewym brzegu Sanu między Przemyślem a Dubieckiem. Prowadzono akcje w ramach samoobrony przed Sowietami i oddziałami UPA. 9 maja 1945 rozbił więzienie UB przy ul. Czarneckiego w Przemyślu, skąd uwolniono kilkudziesięciu żołnierzy AK. Na rozkaz dowództwa rozwiązał oddział 5 sierpnia 1945 w okolicach Krosna. Ujawnił się w październiku 1945, zatajając jednak całą swoją działalność od sierpnia 1944 roku. Aresztowany 5 marca 1946, skazany na karę 7 lat więzienia, zmniejszoną o połowę w marcu 1947 roku na mocy amnestii; zwolniony 6 września 1949.

St. sierż. Antoni Brzozowski.

Pierwszy z lewej płk Antoni Heda "Szary", ur. 11 października 1916 w Małomierzycach k. Iłży. Uczestnik wojny obronnej 1939 roku, walczył w szeregach 12. DP pod Iłżą, następnie na Lubelszczyźnie. Żołnierz SZP-ZWZ; w sierpniu 1940 roku zatrzymany przez Sowietów podczas próby przekroczenia granicy, przetrzymywany w Brześciu, skazany w kwietniu 1941 na 7 lat łagru, w czerwcu, po ponownym śledztwie, wyrok podwyższono do 12 lat; 22 czerwca 1941 uwolniony po rozpoczęciu wojny niemiecko-sowieckiej, następnie zatrzymany przez Niemców i osadzony w obozie dla jeńców sowieckich k. Terespola, skąd uciekł. Od 1942 roku w AK; komendant Podobwodu Iłża, dowódca oddziału partyzanckiego, uczestnik akcji "Burza". Od stycznia 1945 roku w organizacji "Nie", DSZ, ROAK, w Okręgach Kieleckim i Radomskim. 5 sierpnia 1945 ok. 250-osobowy oddział AK pod jego dowództwem rozbił więzienie przy ul. Zamkowej w centrum Kielc, uwolnił 354 więźniów, głównie żołnierzy AK. Po sierpniu 1945 wyjechał na Wybrzeże, następnie do Ostródy. W 1948 aresztowany, skazany na karę śmierci, zamienioną na karę dożywotniego więzienia; zwolniony 16 listopada 1956 na mocy amnestii. Zmarł 14 lutego 2008 w Warszawie.

Żołnierze AK.

Wrzesień 1945 roku, lasy skaryszewskie (okolice Wierzbicy); por. Stefan Bembiński "Harnaś" przed akcją rozbicia więzienia w Radomiu. Por. Stefan Bembiński "Harnaś", od 1939 roku w konspiracji, żołnierz ZWZ i AK. Od początku 1944 roku dowódca oddziału partyzanckiego, operującego na terenie ziemi radomskiej. W czasie akcji "Burza" dowódca 9. kompanii III batalionu 72. pp AK. W styczniu 1945 aresztowany w Myślenicach, nierozpoznany, szybko odzyskał wolność. Powrócił na ziemię radomską i stanął na czele oddziału samoobrony AK liczącego ok. 80 żołnierzy. W sierpniu 1945 oddział "Harnasia" uczestniczył w akcji rozbicia więzienia w Kielcach, w wyniku której uwolniono 354 więźniów. 9 września 1945 dowodził akcją rozbicia więzienia w Radomiu, w wyniku której uwolniono ponad 200 więźniów. Aresztowany przez UB pod koniec września 1945 roku, skazany na karę śmierci, zamienioną na karę dożywotniego więzienia, następnie na 10 lat pozbawienia wolności. Zwolniony w 1952 roku.

Wrzesień 1945 roku, lasy skaryszewskie. Koncentracja przed akcją rozbicia więzienia w Radomiu. Przed żołnierzami stoi por. Stefan Bembiński "Harnaś".

Wrzesień 1945 roku, lasy skaryszewskie. Koncentracja przed akcją rozbicia więzienia w Radomiu. Drugi z prawej por. Stefan Bembiński "Harnaś", w rozmowie z por. Adamem Gomułą "Bejem", dowódcą ok. 30-osobowego oddziału NSZ (NZW), wspomagającego żołnierzy "Harnasia" w akcji na więzienie w Radomiu. Koncentracja przed akcją rozbicia więzienia w Radomiu.

Odwrót po akcji na więzienie w Kielcach; na pierwszym planie w środku ppor. Wacław Borowiec "Niegolewski".

Wrzesień 1945 roku, lasy skaryszewskie. Koncentracja oddziałów partyzanckich przed akcją rozbicia więzienia w Radomiu; stoją od lewej: Witold Drozdowski "Lot", Jerzy Brewczyński "Donat", Zbigniew Gmysiek "Cygan", Mieczysław Brewczyński "Śmiały", Mieczysław Sinda "Orkan", Andrzej Szymański "Sten", NN "Zając", NN.

Rok 1945. Obwodowy patrol żandarmerii AK z pow. Sokołów Podlaski, dowodzony przez ppor. Adama Tutaka "Znicza". W jego skład wchodzili m. in.: Kazimierz Wyrozębski "Sokolik", Stanisław Tutak "Cień", Stanisław Mróz "Ciepły", NN "Szefunio", Kazimierz Uszyński "Szatan", Roman Mizikowski "Jurek", NN "Wilniak", Kazimierz Zygmunt "Flieger", Roman Ratyński "Rafał", Stanisław Jarosiewicz "Psina", Kazimierz Jarosiewicz "Zimny", Antoni Wojno "Zbyszek". Oddział wywodził się z kompanii NSZ-AK pchr. Franciszka Malinowskiego "Buksy" z Okręgu Białystok.

Lato 1945 roku, Podlasie. Obwodowy patrol żandarmerii podlegający Komendzie Obwodu AK, następnie DSZ, Sokołów Podlaski; od lewej: NN "Sęp", Stanisław Mróz "Ciepły", Kazimierz Jarosiewicz "Zimny", Stanisław Tutak "Cień", Kazimierz Zygmunt "Flieger".

Podlasie, lato 1945 roku.

Podlasie, lato 1945 roku. Obwodowy patrol żandarmerii AK podlegający Komendzie Obwodu AK, następnie DSZ, Sokołów Podlaski; NN "Szefunio" składa raport dowódcy Adamowi Tutakowi "Zniczowi"; od lewej stoją: Stanisław Tutak "Cień", Kazimierz Wyrozębski "Sokolik", Kazimierz Jarosiewicz "Zimny", Stanisław Mróz "Ciepły", Kazimierz Uszyński "Szatan", NN "Sęp", Roman Ratyński "Rafał", Antoni Wojno "Zbyszek", Roman Mizikowski "Jurek", Kazimierz Zygmunt "Flieger", Stanisław Jaroszewicz "Stacho".

Podlasie, lato 1945 roku. Obwodowy patrol żandarmerii podlegający Komendzie Obwodu AK, następnie DSZ, Sokołów Podlaski.

Czerwiec 1945. Oddział ppor. Mieczysława Szczerbatki "Sępa" (podległy ppor. Konstantemu Piotrowskiemu "Zagłobie"), operujący na terenie Lubelszczyzny. Większość żołnierzy "Sępa" ujawniła się po ogłoszeniu amnestii w sierpniu 1945 roku. Niektórzy kontynuowali walkę w oddziałach WiN, dowodzonych przez mjr. Hieronima Dekutowskiego "Zaporę" i w oddziale Józefa Struga "Ordona". Stoją od lewej: Stanisław Kasperowicz "Wisus", ppor. Mieczysław Szczerbatko "Sęp" – dowódca oddziału, ppor. Konstanty Piotrowski "Zagłoba", NN "Śmiały", Włodzimierz Klimuk "Kłos".

Czerwiec 1945. Oddział ppor. Mieczysława Szczerbatki "Sępa".

Czerwiec 1945. Oddział ppor. Mieczysława Szczerbatki "Sępa".

Jesień 1945. W środku sierż. Edward Kukolski "Groźny", dowódca zgrupowania działającego na terenie pow. turkowskiego w ramach organizacji "Nie". Na przełomie 1945/46 zgrupowanie "Groźnego" liczące ok. 200 żołnierzy sparaliżowało rozwój struktur administracji komunistycznej i PPR. Poza samym Turkiem działalność struktur PPR na terenie powiatu została zawieszona, a partia przeszła do konspiracji. Zgrupowanie "Groźnego" przeprowadziło szereg akcji likwidacyjnych, kilkakrotnie stoczyło zwycięskie walki z oddziałami KBW. W styczniu 1946 roku na teren pow. turkowskiego przerzucono dodatkowe jednostki KBW w celu likwidacji zgrupowania "Groźnego". Pod koniec lutego 1946 w bitwie pod wsią Czachulec funkcjonariusze UB wzięli do niewoli kilkunastu żołnierzy "Groźnego". W bitwie pod Prażuchami 5 marca 1946 zgrupowanie "Groźnego" zostaje rozbite, a on sam ranny. Kilka dni później 14 marca 1946 k. wsi Czyste "Groźny" wraz z kilkoma żołnierzami został otoczony przez grupę operacyjną UB-NKWD, nie mając szans na przebicie się przez okrążenie, popełnił samobójstwo. Z prawej, Tadeusz Michalski "Ryś".

Jesień 1945. W środku sierż. Eugeniusz Kukolski "Groźny", dowódca zgrupowania działającego na terenie pow. turkowskiego w ramach organizacji "Nie". Na przełomie lat 1945/1946 zgrupowanie "Groźnego" liczące ok. 200 żołnierzy sparaliżowało rozwój struktur administracji komunistycznej i PPR. Poza samym Turkiem działalność struktur PPR na terenie powiatu została zawieszona, a partia przeszła do konspiracji. Zgrupowanie "Groźnego" przeprowadziło szereg akcji likwidacyjnych, kilkakrotnie stoczyło zwycięskie walki z grupami operacyjnymi KBW. W styczniu 1946 roku na teren pow. turkowskiego przerzucono dodatkowe jednostki KBW w celu likwidacji zgrupowania. Pod koniec lutego 1946 roku w bitwie pod wsią Czachulec funkcjonariusze UB wzięli do niewoli kilkunastu żołnierzy "Groźnego". W bitwie pod Prażuchami 5 marca 1946 zgrupowanie "Groźnego" zostało rozbite, a on sam ranny. Kilka dni później 14 marca 1946 k. wsi Czyste "Groźny" wraz z kilkoma żołnierzami został otoczony przez grupę operacyjną UB-NKWD; nie mając szans na przebicie się z okrążenia, popełnił samobójstwo.

Członkowie sztabu zgrupowania dowodzonego przez Eugeniusza Kukolskiego "Groźnego" (stoi czwarty od lewej).

Z prawej Roman Królak, żołnierz zgrupowania Niepodległość. Aresztowany w marcu 1946 roku, w trybie doraźnym skazany na karę śmierci, zamordowany 18 kwietnia 1946 w lesie pod Turkiem.

Pierwszy z lewej Henryk Ostojski "Jagoda", żołnierz zgrupowania Niepodległość. Po zranieniu "Groźnego" 5 marca 1946 był w jego osobistej obstawie. 15 marca 1946 otoczony wraz z "Groźnym" przez grupę operacyjną NKWD, dostał się do niewoli. W trybie doraźnym skazany na karę śmierci, zamordowany 18 kwietnia 1946 w lesie pod Turkiem.

Stanisław Przybylak "Marianna", żołnierz AK, następnie w zgrupowaniu Niepodległość. Najdłużej walczący żołnierz Eugeniusza Kukolskiego "Groźnego". Zginął 22 maja 1953 w walce z MO w miejscowości Czachulec.

Rok 1945. Por. Jan Kempiński "Błysk", od grudnia 1939 roku w konspiracji, żołnierz ZWZ-AK. Po wkroczeniu armii sowieckiej pozostał w konspiracji; dowódca oddziału podlegająceg Inspektoratowi Ostrowskiemu Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Warta". Przeprowadził szereg udanych akcji przeciwko komunistycznemu aparatowi terroru, m.in. w październiku 1945 roku pod Pleszewem rozbił grupę operacyjną UB i MO z Jarocina. Oddział "Błyska" został rozbity przez UB 22 października 1945 w bitwie pod Odolanowem. Zginęło wtedy kilkunastu partyzantów. "Błysk" został aresztowany przez UB 17 grudnia 1945 i skazany na karę śmierci, zamordowany 21 czerwca 1946 w Poznaniu.

Żołnierze z oddziału Gedymina Rogińskiego "Dzielnego", operującego na terenie pow. sieradzkiego w latach 1945–1946; stoją od lewej: Stefan Skołodrzych "Lis", aresztowany jesienią 1945 roku, skazany na karę śmierci, zamordowany 19 sierpnia 1946 w Poznaniu; NN "Czarny"; NN "Łagry"; Marian Mroczek "Zielonka"; Wacław Piecuch "Orzeł"; Marian Dzik "Lewy"; siedzą od lewej: Jan Sowiński "Wesoły", Antoni Dąbek "Mały", Gedymin Rogiński "Dzielny", aresztowany na początku 1946 roku, skazany na karę śmierci i zamordowany 31 sierpnia 1946 w Poznaniu; Stanisław Frydrych "Wicher", aresztowany 12 marca 1946, skazany na karę śmierci i zamordowany 31 sierpnia 1946 w Poznaniu.

Żołnierze z oddziału Gedymina Rogińskiego "Dzielnego"; od lewej Stanisław Frydrych "Wicher", skazany na karę śmierci i zamordowany 31 sierpnia 1946 w Poznaniu; Józef Godwod "Sęp", skazany na karę śmierci, zamordowany w 1947 roku w publicznej egzekucji (prawdopodobnie w Kole).

Rok 1948. Żołnierze Polskiej Podziemnej Armii Niepodległościowej; stoją od lewej: Franciszek Mizgała "Promień", zginął w połowie lipca 1949 roku w walce z grupą operacyjną UB-KBW w miejscowości Kunów; Julian Twardowski "Rogacz", ranny w czasie tej walki, popełnił samobójstwo; Tadeusz Fida "Lwowiak"; Adam Legutko "Młodzik", aresztowany 2 lipca 1949 w Krakowie, skazany na 12 lat więzienia; Bolesław Ziaja "Sokół", w czasie ostatniej walki oddziału z czeską służbą bezpieczeństwa 13 sierpnia 1949 pod Preszowem (Słowacja) – dostał się do niewoli; Alojzy Legutko "Arion", w połowie lipca 1949 w czasie walki w Kunowie dostał się do niewoli; Jan Lichoń "Janosik”, w czasie ostatniej walki oddziału 13 sierpnia 1949 pod Preszowem dostał się do niewoli; Stanisław Szajna "Orzeł", aresztowany 2 lipca 1949 w Krakowie, skazany na karę śmierci, zamordowany 14 września 1949 w więzieniu przy ul. Montelupich w Krakowie; Adolf Cecur "Lew", "Orkan", zginął 13 sierpnia 1949 pod Preszowem; Leon Nowakowski "Góral", aresztowany 2 lipca 1949 w Krakowie, skazany na 15 lat więzienia; ks. kpt. Władysław Gurgacz "Sem", "Ojciec".

Rok 1948. Żołnierze żandarmerii Polskiej Podziemnej Armii Niepodległościowej Stanisława Pióro "Emira".