Okolice Portu Praskiego, Solec z targiem na barkach, ubojnie rytualne na Nalewkach lub wieprzowina spod płaszcza wprost z "Prosiakowa". Tam w mięso zaopatrywała się przedwojenna Warszawa. Na szybkie danie można było zajrzeć do niektórych rzeźników, gdzie w ramach "handelku" serwowano "sloppy Joe", czyli kajzerkę z sypką wołowiną.
Mit, że Warszawa, zwana Paryżem Północy, jadała wyłącznie w ekskluzywnych restauracjach, konfrontowany jest często z przekonaniem o królowaniu pyz. Tymczasem, jak tłumaczy Kamil Kołakowski, pyzy są domeną czasów powojennych. - Przed wojną były raczej dodatkiem do dań, w zastępstwie ziemniaków. Dopiero era powojenna wprowadziła pyzy z Różyca ze słoniną. Danie kaloryczne, zapychające i jednocześnie tanie.
- W parkach, przy zakładach pracy, tam, gdzie toczyło się życie popołudniowe - snuł opowieść Kamil Kołakowski - pojawiały się lotne bary. Ściągały one na siebie niechęć policji sanitarnej i okolicznych barów, ponieważ niskimi cenami psuły rynek. Co więcej, o ile zimą utrzymanie świeżości produktów nie było kłopotem, o tyle latem ulatniający się szybko interes bywał źródłem zatruć.
Czym konkretnie raczyli się przeciętni zjadacze chleba? Jak wyjaśnił gość audycji, królowały podroby z tańszej wówczas od wieprzowego mięsa wołowiny, a więc pasztety z wątroby, cynaderki, płucka w żurku i pierogach oraz niesławne ze smaku i szybko zapomniane podroby serwowane na kwaśno. I jeszcze włoskie smakołyki: salcesony, wątrobianki i ozorki w szarym sosie.
***
Tytuł audycji: Droga przez mąkę
Prowadził: Łukasz Modelski
Gość: Kamil Kołakowski (rzeźnik)
Data emisji: 8.02.2020
Godzina emisji: 10.00
