W 90. rocznicę urodzin Stanisława Swena Czachorowskiego o twórczości i o sylwetce poety opowiadał Piotr Matywiecki.
- To jest poezja niezwykła. Przede wszystkim odznacza się zupełnie innym, nawet w ramach poetów lingwistycznych, traktowaniem słowa - mówił krytyk. - Czachorowski łączył swoje słowa w niezwykle egzotyczne zestawy, ale zawsze, choć egzotyczne i dziwaczne, mające coś niezwykle mazowieckiego - dodawał.
***
Stanisław Swen Czachorowski (13 listopada 1920–26 listopada 1994) – poeta, prozaik, aktor. Podczas okupacji prowadził w latach 1942–1944 razem z Mironem Białoszewskim konspiracyjny Teatr Swena. Po wojnie ukończył studia aktorskie i pracował z Juliuszem Osterwą jako aktor. Był członkiem pierwszego zespołu aktorskiego w teatrze w Olsztynie (1946). Aktor Teatru Powszechnego w Warszawie 1946/47, a następnie w Teatrze Małym w Warszawie. Debiutował na łamach "Nowin Literackich" w 1947 roku. Do 1955 roku mieszkał w Kobyłce niedaleko Warszawy, potem w Warszawie.O jego życiu wiadomo bardzo mało.
Ogłosił zbiory wierszy: "Ani litera, ani ja" (1958), "Echo przez siebie" (1958), "Białe semafory" (1960), "Owoc z moich piasków" (1961), "Czas dla człowieka" (1961), "Planeta cykuty" (1966), "Summa strony sonetu 1946-1966" (1967), "Klęczniki oriońskie" (1972), "Wieczerza ludzka" (1977).
Audycję przygotował Witold Malesa.
Aby wysłuchać audycji o Stefanie Swenie Czachorowskim wystarczy kliknąć w tytuł "Poezja Swena" w boksie „Posłuchaj” w ramce po prawej stronie.
