Gromadka miniaturowych, automatycznie sterowanych samolocików, z których każdy waży 25 dag, a rozpiętość jego skrzydeł wynosi 0,5 m, może pomóc naukowcom w dokładnym śledzeniu ruchów huraganów i przewidywaniu rzeczywistej siły ich uderzenia. Małe bezzałogowe samoloty w zasadzie nie są niczym nowym, tu jednak istotne novum polega na tym, że każda z maszyn stanowi jak gdyby węzeł w stworzonej przez nie sieci i że „orientuje się” według sąsiada. Samoloty lecąc tropem przekazują sobie nawzajem dane m.in. o lokalizacji, kierunku ruchu czy prędkości i wspólnie, automatycznie „decydują”, gdzie razem lecieć, gdzie naprawdę warto coś zmierzyć i zbadać. Podejmowane przez nie decyzje są w znacznym stopniu niezależne od lądowego centrum dowodzenia, oczywiście prowadzonego przez ludzi – kierujący maszynami specjaliści podają im tylko generalne, ogólne instrukcje. Dzięki takiej sprawności tych naszpikowanych czujnikami samolotów można uzyskać więcej szczegółowych i aktualnych informacji o dynamicznych procesach w atmosferze. Eksperymenty prowadzone są na razie na 5 sztukach tych maszyn, ale planowana jest rozbudowa powietrznej floty i dalsza miniaturyzacja samolocików.
Źródło: New Scientist
