Stanisław Różewicz - mistrz obrazu

Ostatnia aktualizacja: 15.09.2011 21:45
W cyklu "Głosy z przeszłości" przypominamy gawędy Stanisława Różewicza - o filmie, teatrze i pracy pedagogicznej w łódzkiej "filmówce". Zapraszamy od poniedziałku do piątku o 11:45.
Audio
  • Stanisław Różewicz w pierwszej gawędzie mówi o swoich filmach o tematyce wojennej
  • Stanisława Różewicza wspomnienia z planu filmu historycznego "Pasja" i komedii "Piekło i niebo"
  • Stanisław Różewicz opowiada o różnych ciekawych festiwalach filmowych na świecie, w których uczestniczył
  • Stanisława Różewicza gawęda o pracy pedagogicznej w łódzkiej "filmówce", uczniach i współpracownikach
  • Stanisław Różewicz w ostatniej gawędzie opowiada o spotkaniu z teatrem przed i po wojnie oraz o pracy reżysera w teatrze

Jego biogram i filmografię można znaleźć w każdej encyklopedii kina. W polskiej kinematografii Stanisław Różewicz zapisał się przede wszystkim jako założyciel zespołu "Tor", gdzie swoją przygodę z kinem rozwijali: Krzysztof Zanussi, Filip Bajon, Wojciech Marczewski, Antoni Krauze, czy Krzysztof Kieślowski.

Reżyser filmowy i teatralny, scenarzysta. Debiutował w 1953 roku obrazem "Trudna miłość" opartym na powieści Romana Bratnego. Brat poety Tadeusza Różewicza, pracował po cichu, jakby na uboczu. Współpracował ze środowiskiem literackim - ekranizował powieści i nowele Kornela Filipowicza, Jana Józefa Szczepańskiego, Jarosława Iwaszkiewicza. W  filmach często przywoływał motyw wojny - jak choćby w "Wolnym mieście", "Westerplatte", czy "Świadectwie urodzenia". Od 1981 roku współpracował z Teatrem TV.

Ostatnie lata życia poświęcił pracy dokumentalisty. W 1994 nakręcił film "Nasz starszy brat" o Januszu Różewiczu, poecie i konspiratorze, zamordowanym przez Niemców w 1944 roku. Zrealizował dokumenty autobiograficzne "Żywe obrazy", "Kinema" i "Gdzie zabawki z tamtych lat". Był laureatem wielu prestiżowych wyróżnień: gdyńskich Złotych Lwów i Srebrnego Medalu na MFF w Moskwie za "Kobietę w kapeluszu", czy Srebrną Muszlę w San Sebastian za "Drzwi w murze". Dwukrotnie odbierał Grand Prix Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych: w 1978 za "Pasję" (ex aequo z "Bez znieczulenia" Andrzeja Wajdy) i w 1985 za "Kobietę w kapeluszu".

Przypominamy nagrania autorstwa Hanny Szof z 2005 roku. W pierwszej gawędzie Stanisław Różewicz mówi o swoich filmach o tematyce wojennej. W drugiej przywołuje wspomnienia z planu filmu historycznego "Pasja" i komedii  "Piekło i niebo". Gawęda trzecia to opowieść o różnych ciekawych festiwalach filmowych na świecie, w których Stanisław Różewicz uczestniczył oraz o spotkaniach  z ciekawymi ludźmi. Opowieść czwarta poświęcona jest pracy pedagogicznej w łódzkiej "filmówce", o uczniach i współpracownikach. Gawęda ostatnia  traktuje o spotkaniu z teatrem przed i po wojnie, to też opowieść o pracy reżysera w teatrze.

12-16 września (poniedziałek-piątek), godz. 11:45

Czytaj także

Tadeusz Różewicz - moralista i minimalista formy

Ostatnia aktualizacja: 13.04.2011 15:03
Na początku swej twórczości zadał sobie pytanie "Jak jest możliwa poezja po Oświęcimiu?" Do dziś tematami, które podejmuje, i formą, którą wybiera, stara się znaleźć na to odpowiedź. W tym roku poeta kończy 90 lat.
rozwiń zwiń