Remigiusz Mazur-Hanaj w PolskieRadio.pl (4)

Jak Wisła do Gdańska – 100 lat Bujaka

Rocznica urodzin minęła w czerwcu. Pamiętam spotkanie na rynku w Maciejowicach nad Wisłą. Dreptałem tam po kocich łbach, zastanawiając się co robić, bo rynek był duży i pusty, a ja przyjechałem o dzień za wcześnie na Festiwal Powiślaki, o czym właśnie dowiedziałem się, przeczytawszy plakat.

Pieśni piękne, czyli zdrowe złudzenie?

Razu jednego z przyjaciółmi w czasach młodzieńczych, kiedy trawiliśmy nasze najpiękniejsze chwile na poszukiwanie tysiącletnich pieśni, gotowi oddać spojrzenia ukochanych za kawałek "stołka cisowego", trafiliśmy pod dach pewnej roztoczańskiej śpiewaczki, poleconej uprzednio.

Asfaltowe magdalenki

Usłyszawszy fragmenty płyty "Wyliczanki, wydzieranki” pomyślałem, że wreszcie ktoś w nurcie folkowo-tradycyjnym nagrał piosenki dla młodszych dzieci w stylistyce autorskiej nieco bardziej buńczucznej, odbiegającej od tej wiernopoddańczej wobec tradycji, która w ostatnich latach się utrwaliła. A jako że wszystkich występujących na płycie znam, więc ucieszyłem się, bo nie ma nic przyjemniejszego niż chwalić tych, których się lubi. Rzeczywistość okazała się bardziej skomplikowana, ale po kolei. Zobacz więcej na temat: folklor folk kultura ludowa Remigiusz Mazur-Hanaj recenzja

A skąd ci się to wzięło?

Kiedy opowiadam czasem o początkach ruchu domów tańca i tzw. revivalu muzyki tradycyjnej w Polsce, a zdarza się to coraz częściej, zawsze pojawia się pytanie: skąd się to wzięło, o inspiracje, o to "czego wtedy słuchaliście?", "ktoś w rodzinie grał?", "twoja rodzina była ze wsi?" itp.

Hohner, Turcja i Czerkiesi

Kaukaskie wydawnictwo Ored Recordings nie dało mi zapomnieć o sobie i bardzo dobrze. Kolejna ich płyta, która ukazała się kilka dni temu, jest szczególnym dokumentem. Tym razem ekipa Bulata Khalilova udała się do północnej Turcji, gdzie w czarnomorskim mieście Samsun i jego okolicach mieszka diaspora czerkieska, liczniejsza od populacji w stronach ojczystych. Jak się tam znaleźli?

Jak te jaskółki

Wśród ptaków to jaskółkom chyba najbliżej do miana alter ego człowieka. Żyjemy w cieniu pożądania powrotu – do łona matki, do krainy dzieciństwa, do chmurnej durnej i wesołej młodości, do zdrowia, do pracy, do czasów „sprzed”, bo zawsze kiedyś był jakiś raj. Do domu, tak jak marynarze, którzy tatuowali sobie właśnie jaskółkę.

Siemieniec

To prawdopodobnie najbardziej tajemniczy polski taniec ludowy, nieznany poza swoim macierzystym regionem, zanikły w pierwotnym kontekście przed połową XX wieku, nie tańczony przez żadne zespoły poza jednym - Zespołem Pieśni i Tańca "Dobroń" z Dobronia k/Pabianic, a także w ramach rekonstrukcji animowanych przez sieradzką etnografkę Małgorzatę Dziurowicz-Kaszubę. W ciągu ostatnich 15 lat wszedł znów do obiegu, tym razem ponadlokalnego, rozpowszechniony na potańcówkach organizowanych przez domy tańca.

Humeniuk i inni – Ukraińcy w Nowym Jorku w latach 1928-1932

Jak Wisła do Gdańska – 100 lat Bujaka

Pieśni piękne, czyli zdrowe złudzenie?

Asfaltowe magdalenki

Anty-GPS wędrówki janowskiej

Karol ze skrzydłem

A skąd ci się to wzięło?

Polskie odżycie

Hohner, Turcja i Czerkiesi

Jak te jaskółki

Woda ze stoku

Abazyńska harmonistka

Franca, czyli o tym, co nam już nie grozi

"ב" jak Bastarda

Siemieniec

Remigiusz Mazur-Hanaj

Andrey Vinogradov - lirnik

Taneczna zagadka