Odkrywanie pamięci o Antonim Słonimskim – pisarzu, poecie, dramaturgu i publicyście

Jeden z patronów literackich mijającego roku był człowiekiem wielu talentów; pisał w okresie dwudziestolecia międzywojennego oraz PRL i bez wątpienia wywarł duży wpływ na ludzi swojej epoki.

Marta Bożek w studiu PRdZ

Foto: Ewa Plisiecka PRdZ

Antoni Słonimski, ps. „Pro-rok” urodził się 15 listopada 1895 r. w Warszawie, zmarł 4 lipca 1976 też w Warszawie. Był wybitną osobowością, poetą, pisarzem, dramatopisarzem, felietonistą, tłumaczem, członkiem założycielem kabaretu "Pod Picadorem" i grupy literackiej "Skamander". Przed wojną współpracował z tygodnikami literackimi "Wiadomości Literackie" i "Cyrulik Warszawski", w czasie II wojny światowej przebywał na emigracji; w latach 1948–1951 był m.in. dyrektorem Instytutu Kultury Polskiej w Londynie, a w latach 1956–1959 prezesem Związku Literatów Polskich. Znany był z ciętego języka, co widoczne było przede wszystkim w jego felietonach.

Swoją karierę Antoni Słonimski zaczynał tak naprawdę jako artysta malarz - od rysowania karykatur i projektowania okładek książek, a jako pierwszą zaprojektował okładkę do pierwszego tomiku wierszy Jarosława Iwaszkiewicza. Według anegdoty to Słonimski miał powiedzieć słynne zdanie: gdy nie wiesz jak się zachować, zachowaj się przyzwoicie. W rzeczywistości powiedział to ojciec pisarza, Stanisław Słonimski – postać zresztą też bardzo ciekawa. Ten lekarz z wykształcenia był pierwowzorem doktora Schumana z „Lalki” Prusa. 

- Antoni Słonimski w swoich felietonach przede wszystkim szukał prawdy i nie bał się o tę prawdę walczyć – mówi Marta Bożek, inicjatorka i autorka projektu uchwały Sejmu o uczynieniu pisarza jednym z literackich patronów roku 2025. Rozmawia z nią Ewa Plisiecka.