Zespół historyków i archeologów przeanalizował największy zbiór znalezionych kości angielskich koni z okresu od 300 do 1650 roku, znalezionych w 171 różnych stanowiskach archeologicznych.
Badanie, opublikowane w "International Journal of Osteoarchaeology", pokazuje, że na hodowlę i trening koni bojowych miała wpływ kombinacja czynników biologicznych i kulturowych, a także cechy behawioralne samych koni, takie jak temperament.
Helen Benkert z Universytetu w Exeter powiedziała, że ani rozmiar, ani sama wytrzymałość kości kończyn nie wystarczą, aby z pewnością zidentyfikować, jak wyglądały konie bojowe.
- Zapisy historyczne nie podają konkretnych kryteriów, które określały konia bojowego. Jest o wiele bardziej prawdopodobne, że w całym średniowieczu, w różnych czasach, pożądane były konie o różnej budowie, w zależności od zmieniającej się taktyki walki i preferencji kulturowych - wyjaśniała.
Przedstawienie bitwy pod Muret z 1213 roku. Źr. Wikipedia/domena publiczna
W czasie badań archeologicznych okazało się, że najwyższy koń normański został znaleziony w zamku Trowbridge w Wiltshire (Anglia). Najprawdopodobniej był wielkości małych współczesnych koni wierzchowych. W okresie późnego średniowiecza (1200-1350) po raz pierwszy pojawiły się konie większe, a dopiero w okresie po średniowieczu (1500-1650) średni wzrost koni stał się znacznie większy, ostatecznie zbliżając się do rozmiarów nowoczesnych koni gorącokrwistych i pociągowych.
Profesor Oliver Creighton, szef zespołu badaczy, podkreślił, że badania "koni bojowych mają kluczowe znaczenie dla zrozumienia średniowiecznego angielskiego społeczeństwa i kultury, a także sposobów prowadzenia wojen z wykorzystaniem koni jako broni wojennej, ułatwiającej przemieszczanie się oraz mającej wpływ na przebieg bitew".
Źr. eurekalert.org
