Beat Furrer (ur. 1954) to kompozytor austriacki, który kontynuuje tradycje modernistyczne. Jego estetyka streszcza się w słowie "metamorfoza". Chodzi zarówno o kwestie ideowe (nieustannym źródłem inspiracji są "Metamorfozy" Owidiusza), jak i techniczne metamorfozy dźwięku, szumu i ciszy. "strane costelazzioni" (2013) nawiązują do "Święta wiosny" (1913) Igora Strawińskiego. Różne perspektywy, kalejdoskop fragmentów, krzyżujące się fazy czasu i ruchu tworzą "kubistyczny" obraz rzeczywistości dynamicznej i nieuchwytnej, a jednak zorganizowanej.
"Concerto grosso" (2001) Krzysztofa Pendereckiego (ur. 1933) nawiązuje do tradycji barokowej, zachowując podział na "zmagające się" ze sobą grupy concertino (trzy wiolonczele) i ripieno (orkiestra). Kapryśna narracja "Concerto grosso" układa się naturalnie. Sześć segmentów różni charakterem, ale całość związana jest powracającymi tematami i zwieńczona przejmującym autocytatem z "Credo".
Mówi się, że to nieparzyste symfonie Beethovena są tymi "wielkimi". I rzeczywiście, po "Eroice", IV Symfonia B-dur (1806) jawi się jako wytchnienie przed wyprawą na kolejny niebotyczny szczyt Piątej (choć powstawały równocześnie); czy też – słowami Schumanna – jak "smukła Greczynka między dwoma nordyckimi olbrzymami". Ale Schumann twierdził także, że to najbardziej romantyczna z całej "dziewiątki". Ta idylla pełna humoru i entuzjazmu napisana została na Śląsku, w Głogówku, gdzie gościł Beethovena rozmiłowany w muzyce hrabia Franz von Oppersdorff.
Program:
Beat Furrer strane costellazioni na orkiestrę, Krzysztof Penderecki Concerto grosso na trzy wiolonczele i orkiestrę, Ludwig van Beethoven IV Symfonia B-dur op. 60
wyk. Narodowa Orkiestra Symfoniczna Polskiego Radia, dyr. Alexander Liebreich; Łukasz Frant, Natalia Kurzac-Kotula, Adam Krzeszowiec - wiolonczele (Katowice, sala koncertowa NOSPR, 11.12.2015)
***
Na "Filharmonię Dwójki" w niedzielę (10.01) w godz. 19.00-21.30 zaprasza Marek Zwyrzykowski.
mat. promocyjne/Marcin Trzęsiok/nospr.org.pl/jp/bch
