Noworoczny prezent od Wisławy Szymborskiej

Pod koniec stycznia premiera tomiku „Tutaj” Wisławy Szymborskiej. Na zbiorek składa się 19 zupełnie nowych wierszy.

Wydawnictwo Znak zaplanowało publikację nowego tomiku wierszy noblistki na 29 stycznia 2009 roku. Tym sposobem otrzymujemy poetycki prezent i przesłanie na Nowy Rok.

Wiersze z tomiku „Tutaj” są różnorodne. Poetka nie pomija dramatycznych doświadczeń współczesnego człowieka (zamachy terrorystyczne, identyfikacja ofiar katastrofy lotniczej, rozpad związków), ale pisze też o rzeczach ulubionych, dających radość i przywracających równowagę (podróżach w przestrzeni i ...czasie, śpiewie Elli Fitzgerald, malarstwie Vermeera). Znajdziemy również „klasyczne” dla Szymborskiej rozważania o istocie snów, pamięci i procesu powstawania wiersza.

Rąbka tajemnicy, okrywającej zawartość nowego tomiku, uchyla Monika Wróblewska z Wydawnictwa Znak:  „Tutaj” - tytułowy utwór nowego tomu oraz wiersze takie, jak „Przed podróżą”, „Myśli nawiedzające mnie na ruchliwych ulicach”, „Mikrokosmos”, „Metafizyka”, to małe traktaty filozoficzne. Nic jednak bardziej mylnego jak wyobrażenie, iż „traktaty” owe to abstrakcyjne intelektualne spekulacje. Ostatnią rzeczą, o jaką można by podejrzewać te wiersze, byłoby oderwanie od „krwistej” i konkretnej rzeczywistości. Wiersze te wręcz porażają nagromadzeniem szczegółów widzialnego (i niewidzialnego) świata, który jest źródłem nieustannego zdumienia.

Wisława Szymborska publikuje niewiele (do tej pory ok. 350 wierszy) i dlatego publiczne odczytanie jej nowego utworu albo ukazanie się nowego zbiorku jest dla wielbicieli poetki prawdziwym świętem. Styczniowe „Tutaj” jest trzecim premierowym tomikiem wierszy, wydanym od czasu przyznania Szymborskiej literackiej nagrody Nobla w 1996 roku. Dwa wcześniejsze to „Chwila” (Znak, 2002) i „Dwukropek” (wyd. a5, 2005). W 2007 roku natomiast – w oczekiwaniu na nowe wiersze - czytelnicy mogli się nacieszyć tematyczną antologią poezji Szymborskiej pt. „Miłość szczęśliwa i inne wiersze” pod red. Ryszarda Krynickiego (wyd. a5).

Stanisław Barańczak napisał kiedyś o Wisławie Szymborskiej: „to nie tylko poetka, która z zasady nie pisze złych, ani nawet średnich wierszy. To również poetka, której każdy pojedynczy wiersz jest więcej niż wierszem wybitnym: jest odkryciem.” I właśnie takich, wytrącających z utartych kolein życia, odkryć życzymy państwu przy lekturze nowego tomiku Wisławy Szymborskiej.

Agnieszka Labisko