Czytaj także

Dziewczyna, która kocha siebie słuchać

Ostatnia aktualizacja: 12.01.2011 15:24

Rzeźbiła, pisała, kręciła filmy. W końcu pozazdrościła siostrze, mamie i tacie i postanowiła rozpocząć karierę muzyczną. O muzyce rodem ze snu mówiła w Czwórce Kasia Urbaniak.

Posłuchaj

07'02 Kasia Urbaniak w Czwórce - całość rozmowy

więcej

Mam bardzo dziwne, głębokie sny. Po przebudzeniu często zaraz muszę coś napisać, czuję się zainspirowana, choć nieraz przerażona – mówi Kasia Urbaniak, wokalistka i rzeźbiarka, córka Michała Urbaniaka, jednego z najsłynniejszych polskich jazzmanów.

Kasia Urbaniak z wykształcenia jest metaloplastykiem. Tworzy rzeźby, pisze, kręci filmy i – rzecz jasna – śpiewa. Jak przyznaje, sztuki plastyczne były dla niej rodzajem ucieczki od muzyki, którą przepełniony był dom. Kasia – córka wybitnego saksofonisty i skrzypka oraz wspaniałej wokalistki jazzowej Urszuli Dudziak, siostra utalentowanej i znanej już doskonale Miki Urbaniak – buntowała się przeciwko „rodzinnej” profesji. Muzyka jednak zwyciężyła.

Jaki styl muzyczny najbardziej pociąga Kasię Urbaniak? – Bardzo lubię muzykę elektroniczną. Ostatnio w snach słyszę dźwięki, jakich jeszcze nigdy nigdzie nie słyszałam – zdradza gość Czwórki. Jak dodaje, intensywnie uczy się programów do tworzenia muzyki, aby wreszcie móc podzielić się z kimś muzyką ze snów.

Kasia Urbaniak ma nadzieję, że jej debiutancka płyta ukaże się w 2011 roku. Choć za oceanem ma na co dzień styczność ze znakomitymi instrumentalistami, chce ją nagrać z polskimi muzykami i z myślą o polskim rynku muzycznym. Tymczasem w rodzinnym domu już jako dziecko stykała się z legendami świata muzyki (i nie tylko). – W naszym domu zjawiała się dziwna mieszanka towarzyska. Jakiś polski pisarz, jakiś stuletni czarny jazzmann. Kiedy chodziłam na czworakach, Jaco Pastorius (nieżyjący już dziś wirtuoz gitary basowej – red.) spał na naszej podłodze – wspomina gość Czwórki.

Chcesz wiedzieć, jakim okrzykiem rozpoczyna dzień Urszula Dudziak, mama Kasi Urbaniak? Posłuchaj całej rozmowy z gościem „Stacji Kultura”. Dźwięk znajdziesz w ramce po prawej stronie.

ŁSz

Zobacz więcej na temat: Michał Urbaniak Urszula Dudziak tata Mika Urbaniak dzieci

Czytaj także

22 stycznia: Michał Urbaniak skończył 69 lat!

Ostatnia aktualizacja: 19.01.2012 16:59

Światowej sławy jazzman i kompozytor opowiedział w Czwórce m. in. o życiowych zwrotach akcji, odwzajemnionej miłości do muzyki i męskiej przyjaźni z Andrzejem Makowieckim.

Posłuchaj

19'02 Rozmowa z Michałem Urbaniakiem

więcej

Niedawno ukazała się książka o jego życiu pióra Andrzej Makowieckiego, pt. "Ja Urbanator. Awantury muzyka jazzowego". Niezwykle barwna biografia niespokojnego ducha i człowieka o fascynującym życiorysie. Urbaniak zdecydował się na publikację m. in. ze względu na "długoletnią przyjaźń" z Makowieckim.

– Znamy się od dzieciństwa; miałem 16 lat, gdy grałem w jego zespole - opowiada słynny muzyk w studiu Czwórki. - Z trębacza stał się pisarzem; któregoś dnia przyjechał do Nowego Jorku i oznajmił, że właśnie ukazała się książka Milesa (Daviesa – przyp. red.). Jeśli chcesz, to napiszemy twoją biografię. Odpowiedziałem: proszę bardzo.

Zdaniem Urbaniaka bowiem "niektóre sprawy trzeba przedstawić takimi, jakimi są". – Warto mówić prawdę – deklaruje muzyk. – Uważam, że moje życie było, jest, i jestem pewien, że dalej będzie, kolorowe, pełne przygód i wydarzeń.

Jego miłość do jazzu narodziła się w kraju socrealistycznym, w którym ten rodzaj muzyki traktowany był jako wyskokowy, imperialistyczny, zły. Urbaniak usłyszał jazz w radiu Wolna Europa oraz w Głosie Ameryki.

– Tam natrafiłem na muzykę, o której nie wiedziałem, że w ogóle istnieje, i po prostu się zakochałem – wspomina artysta. – Szybko znalazłem kompanów, którzy też, jak się okazało, tego słuchali, i zaczęliśmy grać.

Urbaniak zaczynał jednak edukację muzyczną od skrzypiec, które do dziś pozostają jego głównym instrumentem. Ale dopiero, gdy matka kupiła mu saksofon, "poczuła, że straciła syna" (jak zapamiętał jej słowa sam artysta). – Miałem wtedy jakieś 15-16 lat. Zacząłem chodzić na koncerty. Wówczas Andrzej Makowiecki grał na trąbce i miał zespół Tiger Rag, w którym potem miałem przyjemność grać właśnie jako saksofonista.

Michał Urbaniak eklaruje, że do życia potrzebuje wolności jak tlenu. - Urodziłem się w kraju, w którym do dzisiaj nie ma 100-procentowej wolności osobistej, a ja kocham być wolny. Zostawcie mnie w spokoju – mówi. – Jeśli wyjdę w piżamie na ulicę, to nie znaczy, że jestem wariatem ani idiotą, tylko że miałem ku temu jakiś powód. Jedynym dobrym dla mnie miejscem okazał się Nowy Jork.

Więcej - m. in. o tym, dlaczego bez jazzu nie byłoby dziś rapu i o "dzisiejszej stagnacji stylu" - dowiesz się, słuchając całej czwórkowej rozmowy bądź oglądając ją na wideo.

(kd)

Zobacz więcej na temat: Andrzej Makowiecki Louis Armstrong Michał Urbaniak MUZYKA dzień w którym Europa Nowy Jork

Czytaj także

Michał Urbaniak: wolności nauczyłem się w Polsce

Ostatnia aktualizacja: 05.03.2012 11:00

- Samo granie jazzu było dla mnie rodzajem protestu – mówił w Dwójce znakomity muzyk.

Michał UrbaniakFoto: Wojciech Kusiński/PR

Posłuchaj

28'17 Michał Urbaniak: wolności nauczyłem się w Polsce

więcej

- Większą część życia, zwłaszcza w Nowym Jorku, w okresie komputeryzacji (byłem jednym z pionierów), grałem na wszystkim. Mam cztery płyty nagrane samodzielnie, grałem na keyboardach, saksofonach, skrzypcach. Nie wstydzę się tego. Ale nowe rzeczy zrobiłem na skrzypcach - mówił w Dwójce Michał Urbaniak.

Z saksofonistą Zbigniewem Namysłowskim, Michał Urbaniak był w pewnym okresie bardzo blisko, "byliśmy jak bracia syjamscy". To była przyjaźń budowana na fascynacji muzyką.

- Był dla mnie wzorem, powodem przeniesienia się do Warszawy. Był moim pierwszym band leaderem, a ja przez trzy lata najmłodszym członkiem jego zespołu - opowiada jazzman.

Stylistyka, jaką grali, w naturalny sposób ulega zmianom. Jednak Michał Urbaniak potrafi podać dość ścisłą datę przełomu w swojej drodze twórczej.

- W okolicach roku 1971 postanowiłem przestać być purystą jazzowym. Pochodzę z innego kraju, choć całe życie czułem się nowojorczykiem, więc dlaczego w tym wielonarodowym tyglu nie uwolnić "słowiańskiej duszy"? Stąd się wzięły skrzypce, stąd trochę motywów ludowych… mam około 20 kompozycji w stylu ludowym.

W audycji Magdaleny Juszczyk Michał Urbaniak mówił między innymi o stosunku do tradycji i nowoczesności, do krytyków muzycznych, o znaczeniu Milesa Davisa, a także o tym, za co skrzypek ceni hip-hop, a za co smooth jazz. Zapraszamy do wysłuchania audycji.

***

Michał Urbaniak to multiinstrumentalista, gra również na saksofonie. Gry na tym instrumencie uczył się samodzielnie. Zwykł mówić, że skrzypce to jego żona, saksofon - kochanka.

Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w Państwowej Wyższej Szkole Muzycznej w Warszawie w 1961 r. W owym czasie podjął współpracę z Jazz Rockers Zbigniewa Namysłowskiego. To z tym zespołem debiutował w 1961 r. na Międzynarodowym Festiwalu Muzyki Jazzowej "Jazz Jamboree" w Warszawie. Przez dwa lata od 1962 r. grał w Kwintecie Krzysztofa Komedy. Od 1965 r. przez trzy lata pracował za granicą, głównie w Skandynawii, a na początku lat 70. wyjechał do Nowego Jorku. Zanim to nastąpiło, nagrał ze swoim zespołem w 1970 r. pierwszy zagraniczny album "Parathyphus B". Z grupą, którą współtworzyli m.in. Adam Makowicz, Czesław Bartkowski, Andrzej Dąbrowski i Urszula Dudziak, występował na "Jazz Jamboree" i kilku festiwalach europejskich.

Pożegnalny koncert przed wyjazdem do Stanów Michał Urbaniak zagrał wraz ze swoją żoną Urszulą Dudziak w 1973 r. Ich zachodnioniemiecka płyta "Super Constellation" wydana została w Stanach Zjednoczonych, zatytułowano ją tam "Fusion". Columbia wydała też kolejne albumy muzyków: "Atma" oraz "Fusion III" i one przyczyniły się do sukcesu, jaki Michał Urbaniak odniósł wraz z Urszulą Dudziak w Ameryce.

Zespół The Michal Urbaniak Fusion istniał od połowy lat 70. do 1989 r., nagrywał płyty, koncertował w klubach i na festiwalach. Jazzman wielokrotnie jeździł z nim w trasy koncertowe po Europie.

Michał Urbaniak współpracował z największymi osobistościami jazzu, do nich zaliczyć należy George'a Bensona, Wayne'a Shortera, Marcusa Millera, Joe Zawinula, Rona Cartera, Billy'ego Cobhama, Herbie Hancocka, Kenny'ego Garretta, Jaco Pastoriusa. Miles Davis zaprosił Michała Urbaniaka do współpracy przy płycie "Tutu" w 1986 r.

Ten rok był dla naszego gościa przełomem w kontaktach z Polską, przyjechał i zagrał ze swoim amerykańskim zespołem na "Jazz Jamboree". Był to pierwszy od trzynastu lat pobyt muzyka w kraju.

Znacząca jest też jego muzyka komponowana dla teatru i kina. Mariusz Treliński zaprosił kompozytora do współpracy przy filmie "Pożegnanie jesieni"(1990 r.), a Krzysztof Krauze przy "Długu" (1999 r.). W programie "W Dwójce raźniej" rozmawiamy o pracy przy filmach, którą nagrodzono dwukrotnie na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni, chodzi muzykę do filmu Andrzeja Czeczota "Eden" z 2003 r. i Krzysztofa Krauzego "Dług".

Po opublikowaniu w ubiegłym roku książki Andrzeja Makowieckiego "Ja, Urbanator. Awantury muzyka jazzowego" krążą pogłoski o planach Michała Urbaniaka, by z kinem związać się w jeszcze jeden, być może zaskakujący, sposób.

Do dyspozycji słuchaczy zostawiamy adres mailowy:wdwojcerazniej@polskieradio.pl.

Zobacz więcej na temat: Jazz Michał Urbaniak Urszula Dudziak POLSKA Warszawa Europa

Czytaj także

Podrywam publiczność jak mężczyzn

Ostatnia aktualizacja: 02.03.2012 20:00

- Gdy wychodzę na scenę obdarowuję ludzi czymś tak specjalnym, kojącym, jak terapia. A jednocześnie podrywam, bo publiczność jest dla mnie uosobieniem mężczyzny i chcę, by się we mnie na zabój zakochała - opowiada w Trójce Urszula Dudziak.

Urszula Dudziak Foto: fot. PR/G. Darmetko

Posłuchaj

44'14 Urszula Dudziak w "Godzinie prawdy"

więcej

- Gdy miałam 4 lata dostałam od rodziców akordeon, założyli mi go na ramiona i ze słuchu zaczęłam grać "Wśród nocnej ciszy". Mama zawsze mówiła, że w każdym domu powinno być pianino i biblioteka i tak było u nas - Urszula Dudziak mówiła w Trójce o wydarzeniach, które ukształtowały jej charakter i pozwoliły pokochać muzykę. - Gdy miałam 14, może 15 lat usłyszałam po raz pierwszy w radio Willisa Conovera, to była audycja Voice of America "Godzina Jazzu". Od tamtej pory wiedziałam co chcę robić.

Jako 16-latkę przesłuchał ją i zaprosił do współpracy Krzysztof Komeda, który akurat przebywał w Zielonej Górze. - W moim życiu przypadek gra ważną, jeśli nie najważniejszą rolę, bo jak tłumaczyć to spotkanie z Komedą? - zastanawia się i dodaje, że podobnie było z pierwszym mężem - Michałem Urbaniakiem.

Wspólnie podróżowali i koncertowali w Europie, tak kształtowała się ich muzyka. W 1973 roku, już jako małżeństwo wyjechali do Stanów Zjednoczonych, gdzie urodziły się ich dwie córki.

Pytana, czy ma poczucie magii swojego głosu odpowiada Michałowi Olszańskiemu: - Jeśli mam powiedzieć prawdę, a nie "ściemniać", to uważam, że mam coś tak specjalnego, tak niesamowitego, nie tylko w głosie, ale cała moja energia jest zupełnie nieprawdopodobna, ja to wypracowałam - podkreśla i przypomina, że musiała oduczyć się fałszywej skromności. Nie zawsze była pewną siebie osobą. Jak przyznaje, przez długi czas na pochwały reagowała zaprzeczaniem, na wysokie miejsca w rankingach strachem. - Po pewnym czasie zrozumiałam, że nie tędy droga, że tego typu skromność świadczy o słabości i podważa czyjeś oceny - wyjaśnia.

Po rozwodzie z Michałem Urbaniakiem przeżyła załamanie, ale świadomość, że są dzieci, pomogła jej się podnieść. - W 1985 roku po 13-letniej nieobecności w Polsce przyjechałam tu z Bobbym McFerrinem i zaśpiewaliśmy w duecie w Sali Kongresowej. To był bardzo ważny moment w moim życiu, bo uwierzyłam, że będę śpiewać i że jestem ok - wspomina wokalistka.

A potem był czas nowego związku, w którym rozkwitła. - To, że ja się dziś tak fantastycznie się czuję i wyglądam, zawdzięczam Jurkowi. Kosiński był miłością mojego życia, kochałam go do szaleństwa, tego się nie da opisać, ale spróbuję zmierzyć się z tym tematem w przyszłości - zdradza myśl o napisaniu książki o latach spędzonych z Kosińskim.

Tymczasem zapraszamy do przeczytania biografii artystki "Wyśpiewam Wam wszystko", która ukazała się 1 marca pod patronatem Trójki.

O tym jak się czuje dziś, gdy z dumą przyznaje się do swoich 68 lat oraz planach na przyszłość Urszula Dudziak opowiadała w "Godzinie prawdy". Zapraszamy do wysłuchania całej audycji!

(asz)

Zobacz więcej na temat: Jazz MUZYKA Urszula Dudziak wybrane dzieci Europa Krzysztof Komeda Zielona Góra

Czytaj także

Urszula Dudziak: Piszę jak Jerzy Kosiński

Ostatnia aktualizacja: 07.03.2012 14:00

Słynna wokalistka jazzowa opowiedziała w czwórkowej "Stacji Kultura" o wydanej właśnie autobiografii i zdradziła plany stworzenia własnej opowieści o twórcy "Malowanego ptaka".

Posłuchaj

06'11 Urszula Dudziak: Piszę jak Jerzy Kosiński

więcej

"Wyśpiewam wam wszystko" - ten tytuł nabiera szczególnego znaczenia w odniesieniu do książkowego debiutu Urszuli Dudziak w jego wersji na audiobooku. Artystka bowiem nie tylko sama czyta swoje wspomnienia, lecz także wzbogaca je wokalnymi wstawkami.

Ale i książkowe wydanie odbiega od stereotypowej autobiografii. To właściwie zbiór 120 krótkich anegdot i scenek wybranych z bogatego życia Dudziak. - Z pomysłem autobiografii noszę się od dziesięciu lat, a więc dłużej niż Stańko czy Urbaniak - wyjaśnia gość Kuby Kukli i Kasi Dydo. - Na początku było kilkaset godzin wywiadów przeprowadzonych przez moją córkę Kasię. Ten anglojęzyczny materiał postanowiłyśmy jednak na razie zachować z myślą o rynku amerykańskim. Potem zaczęłam przeglądać moje pamiętniki i okazało się, że książka musiałaby mieć z 4000 stron. W końcu Kasia przekonała mnie do formy krótkich opowiadań i dalej wszystko poszło jak z płatka.

Problem w tym, że "Wyśpiewam wam wszystko" stanowi zaledwie skromny wycinek bogatej biografii jednej z najważniejszych polskich jazzmanek, która 20 lat spędziła na scenie nowojorskiej, dzieląc losy z takimi znakomitościami, jak Jerzy Kosiński, Miles Davis, Sting, czy Herbie Hancock. - To żadne podsumowanie - deklaruje Dudziak. - Ja po prostu wzięłam olbrzymi kosz ze zdjęciami i wysypałam jego zawartość na równie wielki stół.

Artystka porównuje strukturę swojej autobiografii do zbioru "Steps" Jerzego Kosińskiego (prywatnie: jej wieloletniego partnera życiowego), o którym mówiono, że każde z zawartych w nim opowiadań dałoby się rozwinąć w samodzielną powieść. Dudziak nie zamierza zresztą zakończyć swojej pisarskiej przygody na "Wyśpiewam wam wszystko". Z kilku kolejnych zaplanowanych tomów jeden ma być poświęcony wyłącznie Kosińskiemu: -To był niezwykły człowiek. Dziś pokazuje się głównie jego ciemne strony. Dlatego ja chciałabym przyjąć jasną, a zarazem intymną i kobiecą perspektywę.

Zachęcamy do wysłuchania całej rozmowy z Czwórkowej "Stacji Kultura".

Zobacz więcej na temat: Jazz Jerzy Kosiński Kasia Dydo kuba kukla Sting Urszula Urszula Dudziak

Osobista biografia Urszuli Dudziak w Trójce!

W minioną sobotę Urszula Dudziak opowiedziała Piotrowi Metzowi o kulisach powstawania niezwykłej książki - zapraszamy do wysłuchania rozmowy.

W najbliższej "Liście osobistej" zaprezentujemy pierwszy fragment nagrania autobiografii, opowiedzianej i wyśpiewanej głosem samej artystki.