Wielka kariera jest bliżej niż myślisz

Ostatnia aktualizacja: 01.02.2011 09:00

Jak zrobić aktorską karierę za oceanem i czego brakuje polskiemu kinu – tłumaczy nauczyciel hollywoodzkich gwiazd, takich jak Leonardo Di Caprio, czy Michelle Pfeiffer.

Audio

11'11

Bernard Hiller

Wielcy aktorzy są gwiazdami, bo nigdy nie przestają się uczyć - mówi Bernard Hiller, który od wielu lat uczy aktorstwa hollywoodzkie sławy. Lekcje u niego brał m.in. Leonardo Di Caprio.

- Jemu nie wystarczy, że jest ładny, on chce jeszcze dobrze grać. I do dziś często dzwoni, gdy sam potrzebuje porady lub by polecić mi kogoś, kto potrzebuje lekcji - opowiada Hiller.

O Michelle Pfeiffer Hiller mówi, że przyszła do niego głodna wiedzy, tak jak inna amerykańska gwiazda – Penelope Cruz. Tajemnica aktorskiego sukcesu, wg Hillera, to przede wszystkim zorientowanie na cel.

- Większość wielkich aktorów postanawia grać już w dzieciństwie i przez resztę życia konsekwentnie realizuje ten plan - mówi Hiller. Druga składowa sukcesu to odpowiednie zaplecze, sztab ludzi, którzy pracuję "na aktora". - Bo w dzisiejszych czasach nic samemu się nie osiągnie.

Rodzice Hillera przyjechali do Stanów z Polski i ze względu na tę emocjonalną więź - jak mówi - postanowił szkolić naszych młodych aktorów. W Łodzi, mieście gdzie urodził się jego ojciec, miał pod opieką 40 studentów.

- Są bardzo utalentowani, ale ich warsztat aktorski jest przestarzały. Nie mają dobrych nauczycieli – uważa Hiller. Jego zdaniem brakuje też odpowiedniej promocji polskich filmów za oceanem.

Ekskluzywny wywiad dla "Jedynki" przeprowadziła Joanna Sławińska w rezydencji Hillera w Beverly Hills.

(lu)

Aby wysłuchać całej rozmowy, wystarczy kliknąć "Bernard Hiller" w boksie "Posłuchaj" w ramce po prawej stronie.

Zobacz więcej na temat: Hollywood leonardo di caprio Łódź POLSKA rodzice penelope cruz

Czytaj także

Scena to rzecz święta

Ostatnia aktualizacja: 19.07.2010 08:00

Barbara Krafftówna – aktorka teatralna i filmowa, artystka kabaretowa i piosenkarka. Słuchaczom radiowej Jedynki opowiada o swoim aktorstwie, podejściu do sławy, miłości, emigracji i codzienności.

Posłuchaj

17'34

więcej

- Staram się być normalnym szarym człowieczkiem, a nie artystką , aktorką odznaczającą się od tłumu. Taką czuję potrzebę. Nie chciałabym czuć się na ulicy tak jak na scenie, byłabym skrępowana.

Dla Barbary Krafftówny scena jest rzeczą świętą. - To ołtarz sztuki - tłumaczy aktorka - i tak należy ją traktować.

W rozmowie z dziennikarką Polskiego Radia, a prywatnie przyjaciółką Dorotą Truszczak , zdradza szczegóły swojego pobytu w Stanach Zjednoczonych , opowiada o związkach z Polonią i o przyjaciołach, którzy są dla aktorki niczym rodzina.
Mówi o różnicach między społeczeństwem polskim , a amerykańskim. Stwierdza, że amerykanie są urodzonymi aktorami, że w ich żyłach płynie tzw. luz. - My musimy tego luzu się uczyć, bo jesteśmy spięci, zaczajeni historycznie, co jest wadą, bo to widać na ulicach – zauważa.
Zdaniem aktorki Polacy mentalnie wciąż bardzo różnią się od Amerykanów. - W Stanach ludzie mają zakodowane, że w momencie kiedy stykają się z jakąś postacią, to nawet jeśli mają problemy, to z twarzy, z maski znika ten problem.

Artystka porównuje podejście do życia nasze i mieszkańców zza oceanu. Mówi o tym, że jak amerykana zapytasz „jak się czujesz?” , to on odpowie: „wspaniale, ok.” W Polsce jest na odwrót. Aktorka żartobliwie stwierdza, że w Polsce aż strach zapytać jak się ktoś czuje, bo zaraz leci litania i wyliczanka tego, co się złamało, co odpadło, co się nie udało itd. - Myślę sobie Boże, po co ja zapytałam jak się czujesz, przecież to od pradziadków się zaczęło – konkluduje.

Barbara Krafftówna zagrała w kilkudziesięciu filmach. Zdaniem wielu krytyków najwybitniejszą jej kreacją, a zarazem jedną z najdoskonalszych kreacji kobiecych w polskim kinie, była rola Felicji w obrazie Wojciecha Jerzego Hasa "Jak być kochaną" . Zagrała kobietę, która poświęca wszystko dla miłości, ponosząc ostatecznie klęskę.

Na pytanie „Jak być kochaną? „ - odpowiada bez zastanowienia – Trzeba bardzo ciężko pracować na ten tytuł. Ja bardzo lubię i szanuję ludzi …prawie wszystkich - dodaje aktorka.

Artystka mówi o tym, że nie boi się też zawodów i przykrości jakie spotykają nas od innych ludzi, uważa, że są wpisane w „biznes życia.”

O miłość jaką dostaje od innych opowiada: - Dziękuję za tą miłość, ale też wiem, że ciężko na nią pracuję. Bardzo mi zależy na tym i staram się, żeby na mój widok ludzie się uśmiechali, a nie krzywili.

(mb)

Zobacz więcej na temat: Barbara Krafftówna FILM kabaret KULTURA POLSKA Stany Zjednoczone

Czytaj także

Mieszkając z mistrzem

Ostatnia aktualizacja: 22.11.2010 11:00

Magdalena Zawadzka ma wielu mistrzów. Jednak tym najważniejszym jest Gustaw Holoubek.

Posłuchaj

19'24 Magdalena Zawadzka

więcej

- Z każdym rokiem zamiast mieć więcej luzu, spokoju z racji doświadczenia, z racji bycia w tym zawodzie to jestem coraz bardziej przestraszona i coraz mniej wiem - stwierdziła Magdalena Zawadzka, która była gościem "Spotkania z mistrzem”. Jej największym autorytetem niezmiennie od niemal czterdziestu lat jest jej mąż, Gustaw Holoubek.

- Miałam to wielkie szczęście, że miałam go zawsze na co dzień, że miałam go w domu – zwierzała się na antenie Jedynki aktorka.

Mimo, że oboje obracali się w świecie sztuki, to potrafili oddzielić życie prywatne od zawodowego. Zawadzka prywatnie nie zadręczała męża pytaniami o sprawy zawodowe, o to jak grać, jak się zachowywać na scenie.

- W domu to myśmy sobie obierali kartofle, gotowali, sprzątali razem - zdradziła artystka.

Co do aktorstwa Zawadzka tłumaczyła, że Holoubek uważał, że na scenie trzeba kierować się intuicją i nie można ćwiczyć w domu w charakterze kabotyna, który opracowuje role przed lustrem.

- To jest chyba najważniejsze co mi zaszczepił. To, że nie wolno po kątach ćwiczyć roli ja-z mną, tylko trzeba próbować z partnerami. Ważne jest także, by nie fiksować za szybko sytuacji i emocji, bo można zabrnąć w ślepą uliczkę - tłumaczyła aktorka podczas rozmowy z redaktor Anną Retmaniak.

Mąż nie czynił jej wykładów. Jak twierdzi, wszystkiego czego się od niego nauczyła stało się "po drodze, przypadkiem".

- Słuchałam tego, co mówił do innych i do mnie. Mówił zawsze to samo. Był wierny swojej religii artystycznej. Mówił zawsze bardzo trafnie i w sposób przystępny. Nie silił się na wymądrzanie - opowiada aktorka.

Zdaniem Zawadzkiej rola w jakiś sposób przez przemyślenie, przez obcowanie z nią powoli zakrada się do wyobraźni, wnętrza i możliwości aktora. Wielkie znaczenie ma także słowo. Stąd aktorka dużą wagę przykłada do tego jak mówi i co mówi. Jak wyjawiła na antenie Jedynki, nauczyła się tego od męża, który był fanatykiem słowa.

- Słowo niesie myśl i właściwą energię, która uruchamia ciało, wyobraźnię i wszystkie inne środki wyrazu - wyjaśniała Zawadzka.

Jak stwierdziła, dziś żałuje, że rzadko grała w reżyserii męża.

- Gustaw obsadzał mnie tylko wtedy, kiedy uważał, że jestem rzeczywiście do tego, co on sobie wyobraża, do tego modelu spektaklu jedyna, i on nie widzi, żeby ktoś inny mógł to zagrać. Tylko w tedy – mówiła aktorka.

Mąż uczył ją także innego spojrzenia na życie. Mówił, że na wszytko trzaba spoglądać z lotu ptaka.

- Przestań się przejmować drobiazgami, nie płacz z byle powodu, z byle czego. Co zrobisz jak stanie się prawdziwe nieszczęście? Zawsze mi mówił, że choroba, śmierć wojna to są straszne rzeczy, nad resztą można jakoś przejść – wspominała słowa Gustawa Holoubka - Magdalena Zawadzka.

Aby wysłuchać całej rozmowy z aktorką, wystarczy kliknąć "Magdalena Zawadzka" w boksie "Posłuchaj" w ramce po prawej stronie.

(mb)

Zobacz więcej na temat: FILM Gustaw Holoubek KULTURA mieszkanie ćwiczenia boks gotowanie

Czytaj także

Złudny blask dziecięcej kariery

Ostatnia aktualizacja: 06.12.2010 16:00

Kopalnia talentów, szansa na wielką karierę, odbieranie dzieciństwa - z tak różnymi opiniami spotyka się dziecięcy show-biznes. Czy dziecięca psychika jest gotowa na sukcesy i porażki w dorosłej skali ?

Posłuchaj

40'37 Złudny blask dziecięcej kariery

więcej

Robert Kubica czy Adam Małysz, aby dziś być mistrzami, od wczesnego dzieciństwa poświęcali cały wolny czas ukochanej dyscyplinie sportu. Mówiąc o sportowcach, wszyscy są zgodni, że droga do sukcesu wymaga wielu lat praktyki i ćwiczeń. A zatem - im wcześniej dziecko zacznie, tym lepiej.

Nieco inaczej sprawa wygląda, gdy przyjrzymy się dziecięcym aktorom, piosenkarzom, czy konkursom małych miss.

Edwin Bażański, dyrektor wrocławskiej agencji aktorów i statystów Edwin Film stwierdził, że w tych przypadkach to rodzice są motorem działania. Głównymi motywami, dla których dorośli przyprowadzają swoje dzieci na casting do filmu lub reklamy są kwestie materialne i pragnienie sławy.

- Rodzice liczą na jakąś karierę, polepszenie warunków życia nie tylko dziecka, ale i swoich. Chcą tych pięciu minut, bo wierzą, że media są w stanie sprawić, by dziecko zaistniało - powiedział.

Bażański krytycznie odniósł się do organizowania wszelakich konkursów, w których dziecko ma być najlepsze, najpiękniejsze, najbardziej utalentowane.

- Dzieci jeszcze nie rozumieją co to jest przegrana, nie są na to gotowe. Zawsze będę uważał, że krzywdzimy takie dzieci - powiedział.

Jak podkreśliła Anna Dzierżawska, psycholog, przedwczesna dorosłość dzieci ma dwie strony.

- Samo występowanie na castingach nie przekreśla bycia dzieckiem. Natomiast czasem dzieci są przez rodziców wsadzane w role dorosłych, szczególnie jeśli chodzi o rozwiązywanie problemów - wyjaśniła.

Marcin Dobrowolski, dziennikarz, który jako dziecko, przez 7 lat prowadził Teleranek przyznał, że jest to bardzo skomplikowany problem.

- Jako dziecko poznawałem mechanizmy funkcjonowania w świecie biznesu prowadzonym przez dorosłych, zarówno te dobre, jak i złe, które nie koniecznie dziecko kilkunastoletnie powinno poznawać – wyznał.

Z drugiej strony, praktyka w dzieciństwie, bardzo ułatwiła mu wejście w życie zawodowe. Najpoważniejszym problemem, zdaniem dziennikarza było to, że nastąpiło załamanie naturalnego stopniowania kolejnych szczebli, które trzeba zdobywać.

- Wydawało nam się, że osiągnęliśmy sukces, że robimy bardzo fajne rzeczy, trudno było więc chodzić do szkoły i zwyczajnie odrabiać lekcje - powiedział.

Zdaniem Anny Wójtewicz, socjolog z Zakładu Badań Kultury UMK, następuje naturalne zacieranie granic, barier oddzielających kolejne etapy życia. Stąd powszechne przyzwolenie na udział dzieci w różnych przedsięwzięciach na równi z dorosłymi.

- Trzeba natomiast zwracać uwagę na to, by dzieciom faktycznie nie zaszkodzić. Dorośli nie powinni realizować własnych aspiracji ich kosztem – podsumowała.

Czy dzieci są dla rodziców maszynką do robienia pieniędzy? Jak odróżnić dorosłość od samodzielności? Czy mądrość rodziców jest tym, co ochroni dzieci przed złym wpływem "kariery"?

Posłuchaj, co mają na ten temat do powiedzenia nasi słuchacze i eksperci: Edwin Bażański, dyrektor wrocławskiej agencji aktorów i statystów Edwin Film, Anna Dzierżawska, psycholog, Anna Wójtewicz, socjolog z Zakładu Badań Kultury UMK oraz Marcin Dobrowolski, dziennikarz.

Aby wysłuchać całej audycji "Złudny blask dziecięcej kariery", wystarczy kliknąć w ikonę dźwięku w boksie "Posłuchaj” w ramce po prawej stronie.

Zapraszamy także do zapoznania się z artykułem "Ostrożnie, dziecko z talentem!" w najnowszym numerze tygodnika "Wprost".

Audycji "Za, a nawet przeciw" można słuchać od poniedziałku do czwartku, tuż po 12.00. Zapraszamy.

Zobacz więcej na temat: Adam Małysz ćwiczenia dzieci psychologia Robert Kubica rodzice