275. rocznica śmierci Jana Sebastiana Bacha

Najwybitniejszy kompozytor epoki baroku, jeden z najważniejszych twórców muzycznych wszech czasów. Jan Sebastian Bach, niemiecki kompozytor i organista epoki baroku, autor ponad tysiąca utworów. Jeden z najwybitniejszych twórców w dziejach muzyki odszedł  dokładnie 275 lat temu. 

Jan Sebastian Bach - jeden z największych kompozytorów w historii muzyki. Twórca, którego dzieła nieprzerwanie inspirują muzyków i zachwycają słuchaczy na całym świecie.

Foto: PR2

Jan Sebastian Bach skomponował około 1128 utworów. Katalog jego dzieł, znany jako BWV (Bach-Werke-Verzeichnis), został opracowany przez Wolfganga Schmiedera w XX wieku - zawiera takie dokonania jak m.in. "Das Wohltemperierte Klavier", "Toccata i fuga d-moll", "Aria na strunie G", "Wariacje Goldbergowskie" czy "Koncerty brandenburskie". 

Muzyczne korzenie Jana Sebastiana Bacha

Jan Sebastian Bach urodził się w Eisenach w 1685 roku. Pochodził z rodziny o bogatych tradycjach muzycznych. Co ciekawe, w XVII i XVIII wieku muzyków o nazwisku Bach było tak wielu, że w Turyngii wszystkich zajmujących się muzyką zaczęto nazywać "Bachami".

Jan Sebastian na świat przyszedł jako ostatni z ośmiorga rodzeństwa. Wszystkich dzieci, gry na instrumentach uczył ojciec. Przyszły kompozytor jako najmłodsze z nich, doskonalił się w grze na skrzypcach i klawesynie.

Czytaj także

• Jan Sebastian Bach we współpracy z artystami

Wczesne początki w kościele św. Michała w Lüneburgu

W 1694 roku zmarli rodzice kompozytora. Jego wychowaniem i edukacją zajął się najstarszy brat, Johann Christoph. Pod jego okiem młody Bach rozwijał umiejętność gry na organach. Jako zaledwie piętnastolatek postanowił rozpocząć samodzielne życie, pracując jako sopranista w kościele św. Michała w Lüneburgu. Następnie wędrował po Niemczech w poszukiwaniu dalszej wiedzy muzycznej. Podczas tej podróży poznawał różne style kompozytorskie i muzykę największych ówczesnych mistrzów.

Czytaj także:

• Bach i melodie wyrwane z ciemności

Wiele twarzy Bacha... nadworny organista, kameralista i kapelmistrz 

Na przestrzeni lat Jan Sebastian Bach zajmował szereg stanowisk. Był nadwornym organistą i kameralistą w Weimarze, kapelmistrzem i dyrektorem muzyki kameralnej w Köthen. Na dworze księcia Leopolda skomponował najwspanialsze dzieło barokowej muzyki kameralnej – sześć koncertów brandenburskich, zwanych tak od dedykacji kompozytora dla margrabiego brandenburskiego Christiana Ludwiga.

Kantor u św. Tomasza

Spokojne życie Jana Sebastiana uległo zmianie po śmierci żony. Postanowił przenieść się do Lipska na wakujące stanowisko kantora przy kościele św. Tomasza. Tam w ciągu dwudziestu siedmiu lat powstała większość jego muzyki kościelnej: kantaty, pasje według św. Jana i św. Mateusza, wielka msza h-moll, oratoria, motety oraz magnifikat.

Ostatnim, niedokończonym dziełem Bacha była Kunst der Fuge, czyli sztuka fugi. Jedyny w swoim rodzaju podręcznik techniki fugowanej, ujawniający stopniowo nieograniczone możliwości techniki kontrapunktycznej. Jako czwartego tematu użył dźwięków b, a, c, h – co jest muzycznym zakodowaniem nazwiska Bach. Wielu uważa ten utwór za kwintesencję polifonii.

Johann Sebastian Bach zmarł w Lipsku 28 lipca 1750 roku.

***

polskieradio.pl/zch