Nowa-mowa: Modernistyczna Wenecja

Są takie miasta na mapie zachodniego świata, które nie sprzyjają sztuce, są też takie do których muzycy i malarze ciągną jak pszczoły do miodu.Nie do końca jasne i oczywiste są powody tego stanu rzeczy – dlatego w cyklu „nowa-mowa” postanowiłam przyjrzeć się kilku wybranym miastom.

Wiedeń, Paryż, Nowy York.... za jakiś czas zajrzymy do tych miast, by zastanowić się nad powodami rozkwitu sztuk w pewnych okresach właśnie tam, a nie gdzie indziej.

Ten wątek rozmów w „nowej-mowie” będzie się pojawiać raz na jakiś czas, a zaczynamy od Wenecji.

Republika wenecka  zwłaszcza na przełomie XVI i XVII wieku sprzyjała rozkwitowi nowatorskich prądów w muzyce, to tam działał wielki teoretyk muzyki nowej Gioseffo Zarlino, a także wielki kompozytor Claudio Monteverdi. W XX wieku – mimo całkowicie odmiennej sytuacji politycznej, Wenecja kolejny raz stała się miejscem rozkwitu nowej muzyki: Gian Franceso Malipiero, Bruno Maderna, Luigi Nono –  wielcy awangardowi twórcy minionego stulecia byli Wenecjanami.
Dziś mówi się o smutku i nostalgii, o umierającej Wenecji, o współczesnej Wenecji też porozmawiamy.

Moimi gośćmi będą –autorka książki o Claudiu Monteverdim, Ewa Obniska i specjalista od dwudziestowiecznej włoskiej moderny, redaktor „Ruchu muzycznego” Krzysztof Kwiatkowski.

Zapraszam w środę, 13 lutego o godz. 22.45.
Ewa Szczecińska