Odległy dzień braku sił Przeszłość każe zasłaniać się przed odruchem czułości. Trzeba się zasłaniać. Brak sił, by przyjąć czułość. "Ostatni dzień lata" Konwickiego - większy niż Polska roku 1957 i roku 2015 – jest opowieścią o tym małym, cichym "Nie". Zobacz więcej na temat: FILM Tadeusz Konwicki literatura
Kieliszek cienia Właśnie na tym polega ta księga ogromna – na powolnym błądzeniu po niej, błądzeniu bez naiwnej nadziei, że się jakąś ostateczną prawdę, jakieś przesłanie, jakąś tezę na końcu błądzenia odkryje. Zobacz więcej na temat:
Wędrówka na północ Z szarym pudłem w garści, na powrót okutana mysim habitem, idzie szarą drogą dokądś. Wraca? Na końcu wędrówki – szary klasztor? Idzie. Tylko to jest pewne. I że za nią – kości w nowym dole pod zapamiętanym drzewem. Zobacz więcej na temat: TEATR
Emerytowany pastuszek gęsi Jak tu się dziwić, że kiedy Stuhr kręcił swój kabaret w Starym Sączu, miasto było dokumentnie wyludnione. Po prostu – mieszkańcy uciekli. Zostało tylko dwóch, którzy dywan trzepali za piwo. Zobacz więcej na temat: Jerzy Stuhr Nikołaj Gogol TEATR telewizja
Ulica 500 śladów Frycz, Jarema, Pronaszko, Mikulski i reszta – ich rysunki są w istocie portretami nut. Są zrobionymi z kresek i plam pokornymi odpowiedziami na brzmienia Pendereckiego, Verdiego, Mozarta lub Szymanowskiego. Zobacz więcej na temat: Kraków wystawa
Troska o małego człowieka Rychcik, zwany "niegrzecznym chłopcem polskiego teatru", zlituje się może, zacznie być grzeczny i aby wyrównaniem działania ciążenia ziemskiego szanse zawodników wyrównać – usadzi karła na pięciotomowej encyklopedii powszechnej? Oby. Zobacz więcej na temat: Adam Mickiewicz TEATR Poznań
Prawdziwe życie "Hamleta" Konrada Swinarskiego Uporczywie pustoszeją krzesła, na których siedzieli aktorzy, scenografowie i kompozytor, kiedy dawno, bardzo dawno temu wszedł do sali prób Konrad Swinarski, uśmiechnął się cienko i rzekł: "Hamlet". Zobacz więcej na temat: Jerzy Trela Konrad Swinarski TEATR William Szekspir Anna Polony
Bawić się jak dzieci W "Wałkoniach" kelner Antonio, przyglądając się chmurom sunącym nad miasto, słucha bezszelestnego czasu. Niech słucha. Niech patrzy. Trzeba zostawić go w spokoju. Tylko tyle. I trzeba patrzeć, jak patrzy. I bawić się, patrząc, jak patrzy. Zobacz więcej na temat: FILM Włochy
Ogrody Papieru i Słów Jana Kotta - który niechaj się na wysokościach bawi w swoje setne urodziny – nie ma od lat. Ilu z tych, co dziś robią teatr, czyta napisane przezeń portrety istoty teatru - podobizny czystości Nõ, Bunraku, Kabuki? Palców ręki za dużo, by zliczyć. Zobacz więcej na temat: Jan Kott TEATR felieton
Tylko trochę chłodu "Mnie także nie ma. Wyśniłem świat, tak jak ty wyśniłeś twoje dzieło, mój Szekspirze, a pośród rozlicznych kształtów moich snów byłeś i ty, który, tak jak ja, jesteś wieloma i nikim.” Zobacz więcej na temat: William Szekspir TEATR Jan Klata
Krótko Cokolwiek ktokolwiek opowie sobie na kanwie pantomimicznych obrazów "Chóru Sierot” Jerzego Zonia – i tak odnajdzie na ich dnie jeden cień. Brak pocieszenia. Brak złudzeń, że pocieszenie pomaga. Zobacz więcej na temat: TEATR
Tylko krzesła Teatr Grzegorzewskiego, jak teatr Ionesco, był w istocie placem dotknięć, a nie Idei Kolosalnych. Samotnością, nie zgiełkiem. Sztuką, nie manifestem. Był dyskretnym odwracaniem się plecami do oczywistości. Zobacz więcej na temat: TEATR Jerzy Grzegorzewski